wtorek, 25 marca 2014

BRANEW - KOŚCIÓŁ ŚW. ANNY

 Branew gm. Dzwola, pow. janowski, woj. lubelskie, 
diec. sandomierska
W dzisiejszą uroczystość Zwiastowania Pańskiego pojechaliśmy do parafii Branew położonej niedaleko Janowa Lubelskiego. W niewielkim kościółku położonym na wzgórzu, w głównym ołtarzu umieszczony 
jest obraz Matki Bożej Łaskawej. Mszę św. o godz. 17-tej celebrował ks. proboszcz Bartosz Rachwał.
Ks. proboszcz podarował dla naszej biblioteki książkę pt. „Dzieje wsi Branew : 80 lat istnienia parafii rzymskokatolickiej w Branwi, 535 lat istnienia wsi Branew” autorstwa Zenona Barana.


Parafia rzymsko-katolicka w Branwi została erygowana 18 lipca 1919 r. mocą dekretu bpa L. Fulmana. 
Do czasu kasaty unii, była tutaj parafia greko-katolicka, którą później zamieniono na prawosławną. Pierwotnie stał w Branwi kościół drewniany wybudowany przez unitów, w 1875 r. zamieniony na cerkiew, 
w 1919 r. oddany katolikom. Po wybudowaniu nowego kościoła, dotychczasowy został rozebrany. 
Obecny kościół p.w. św. Anny został wybudowany w latach 1936-1946 wg projektu architekta 
T. Witkowskiego z Lublina w stylu neoklasycystycznym, jednonawowy, murowany, z zewnątrz kamień, wewnątrz cegła palona. Kościół powstał ze składek parafian przy ofiarnej współpracy 
ks. W. Grzebalskiego. 22 czerwca 1950 r. kościół uroczyście poświęcił bp Z. Goliński. 
W 1992 r. wprowadzono nową nastawę ołtarzową przedstawiającą 5 tajemnic radosnych różańca, rzeźbionych głęboko w drzewie dębowym, w nastawę wmontowano obraz Matki Bożej Łaskawej 
z 1772 r., pochodzący jeszcze z czasów unickich. W 1985 r. obraz poddany został konserwacji. 
Po powrocie z renowacji obraz został uroczyście poświęcony 21 września 1986 r. 
Uroczystość celebrował ks. kan. Jan Mróz z Biłgoraja. 
Jak zanotował kronikarz z obrazem tym wiązało się „przywiązanie i modlitwa poprzednich pokoleń”.







poniedziałek, 24 marca 2014

KAZIMIERZ DOLNY - SANKTUARIUM ZWIASTOWANIA NMP

 We wtorek 25 marca przypada Uroczystość Zwiastowania Pańskiego. 
Uroczystość ta, przypomina nam o tym wielkim zdarzeniu, od którego rozpoczęła się nowa era
w dziejach ludzkości. Archanioł Gabriel przyszedł do Maryi, niewiasty z Nazaretu, by zwiastować Jej,
że to na Niej spełnią się obietnice proroków, a Jej Syn, którego pocznie w cudowny i dziewiczy sposób
za sprawą Ducha Świętego, będzie Synem samego Boga. Fakt, że uroczystość ta przypada często
w trakcie Wielkiego Postu uzmysławia nam, że tajemnica Wcielenia jest nierozerwalnie związana
z tajemnicą śmierci i zmartwychwstania Chrystusa.
Początki tej uroczystości są nadal przedmiotem dociekań. Najprawdopodobniej nie została ona wprowadzona jakimś formalnym dekretem władzy kościelnej, ale wyrosła z refleksji nad wydarzeniem
tak szczegółowo przedstawionym na kartach Ewangelii. Uroczystość Zwiastowania zaczął najpierw wprowadzać Kościół Wschodni już od wieku V. Na Zachodzie przyjęło się to święto od czasów papieża św. Grzegorza Wielkiego (+ 604). Najstarszym świadectwem tego święta na Wschodzie jest homilia Abrahama z Efezu, wygłoszona najprawdopodobniej w Konstantynopolu między 530 a 550 r.
Święto w Konstantynopolu potwierdzone jest w VI w., w Antiochii pod koniec VI w., w Jerozolimie w I połowie VII w. Na Zachodzie natomiast potwierdzenie znajdujemy w VII w. (Rzym i Hiszpania). W swoich początkach uroczystość ta miała wysoką rangę, gdyż była uważana za święto Pańskie. Akcentowano nie tyle moment zwiastowania, co wcielenia się Chrystusa Pana, czyli pierwszy
akt Jego przyjścia na ziemię i rozpoczęcia dzieła naszego zbawienia. Tak jest i dotąd.
Z czasem lud nadał temu świętu charakter maryjny, pierwszą osobą czyniąc Maryję jako
"błogosławioną między niewiastami", wybraną w planach Boga na Matkę Zbawiciela rodzaju ludzkiego. Liber Pontificalis papieża św. Sergiusza I (687-701) poleca, aby w święto Zwiastowania, podobnie jak w święto Ofiarowania Pana Jezusa, Narodzenia i Zaśnięcia Maryi wychodziła procesja
z litanią z kościoła św. Hadriana do bazyliki Matki Bożej Większej.
O święcie Zwiastowania wspominają synody w Toledo (656) i w Trullo (692).
We Francji na ten dzień była przeznaczona osobna, bardzo piękna procesja.
Wiadomo także, że już w IV wieku w Nazarecie powstała bazylika Zwiastowania.
Wystawił ją bogacz żydowski, Józef z Tyberiady, który przeszedł na chrześcijaństwo.
Wybudował on kościół na miejscu, gdzie według podania miał stać domek Świętej Rodziny.
W roku 570 nawiedza tę bazylikę i opisuje pielgrzym, Antoni z Piacenzy. Przetrwała ona do wieku XI. Krzyżowcy na jej miejscu wystawili o wiele większą i bardziej okazałą. Ta z kolei przetrwała aż do roku 1955, kiedy to franciszkanie wystawili nową, obecnie istniejącą świątynię.
W odległości ok. 200 metrów od niej znajduje się kościół św. Józefa.
W wieku VI stał na tym miejscu kościół Matki Bożej Karmiącej. W pobliżu niego znajduje się także synagoga, zbudowana na miejscu tej, w której Chrystus często przebywał i nauczał.
Pamiątką najpewniejszą z czasów Maryi jest jej studnia, jedyna zresztą w Nazarecie.
Na tym miejscu stał kiedyś kościół poświęcony świętemu archaniołowi Gabrielowi.


 Sanktuarium Zwiastowania NMP 
w Kazimierzu Dolnym nad Wisłą

 Kazimierz Dolny nad Wisłą, pow. puławski, woj. lubelskie

W 1589 r. dwaj mieszczanie, Bartłomiej i Mikołaj Przybyłłowie, wybudowali na Plebance
nieduży kościół pod wezwaniem Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny.
Konsekrował go sufragan krakowski, bp Paweł Dębski w 1591 r.
W 1627 r. przy kościele osiedlili się franciszkanie-reformaci, zaproszeni przez opata tynieckiego,
Henryka Firleja, późniejszego biskupa przemyskiego. Zakonnicy powiększyli kościół, dobudowując prezbiterium z chórem zakonnym oraz przedłużając nawę; zakrystię zaś przerobili na kaplicę św. Rocha
i św. Sebastiana.
Cudowny obraz Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny, znajdujący się w ołtarzu głównym,
 malowany olejno na desce (110×210cm), pochodzi z 1600 r. Namalował go miejscowy artysta,
Stanisław, wzorując się na miedziorycie holenderskiego twórcy Hendricka Goltziusa
(1558, Mülbracht - 1617, Haarlem), w stylu Rafaella Sanzio.
Czcią cieszył się od samego początku i już w 1628 r. komisja biskupia określiła go i opisała jako
 „łaskami i cudami słynący, ozdobiony wieloma wotami ze złota i srebra”.
 W 1770 r. obraz ozdobiono sukienką rzeźbioną z drzewa i pozłaconą.
W 1841 r. Matka Boża Kazimierska otrzymała sukienki z metalu - pozłacane i srebrzone -
 oraz złoconą koronę, które przetrwały do dnia dzisiejszego.
W 1827 r. klasztor i kościół uległy dużym zniszczeniom podczas pożaru.
Kościół odnowiono w duchu neoklasycznym.
W początkach I wojny światowej w 1915 r. wypychane przez wojska niemieckie oddziały rosyjskie podpaliły Kazimierz. Klasztor uległ poważnym zniszczeniom.
 31.viii.1986 r. w Wąwolnicy, w czasie V Ogólnopolskiego Kongresu Mariologicznego i Maryjnego,  
Pani Kazimierska została ozdobiona koroną papieską, wykonaną wspólnie przez
dr Magdalenę Piwocką, artystę Rafała Lisowicza i o. Adama Błachuta.
 Koronacji dokonał metropolita krakowski kard. Franciszek Macharski.




czwartek, 20 marca 2014

STALOWA WOLA-ROZWADÓW - KORONACJA OBRAZU MATKI BOŻEJ SZKAPLERZNEJ


OPATÓW - KOŚCIÓŁ OO. BERNARDYNÓW

OPATÓW woj. świętokrzyskie - kościół Wniebowzięcia NMP oo. Bernardynów

W sobotę 14 marca zawiozłem Norberta do jego Mamy. To nieco spóźniona wizyta z okazji imienin 
Heleny i Dnia Kobiet. Tradycyjnie już będąc w Maksymilianowie nawiedzamy okoliczne sanktuaria. 
Tak było i tym razem. Pojechaliśmy do miejscowości Opatów do klasztoru oo. Bernardynów 
i tam uczestniczyliśmy we Mszy św. o godz. 17-tej. W kościele klasztornym znajdują się dwa 
cudowne obrazy pierwszy to obraz Matki Bożej Opatowskiej a drugi Matki Bożej Budsławskiej. 
Obydwa są łaskami słynące.

Obraz Matki Bożej Pocieszenia. Nieznany jest autor obrazu i czas, kiedy został umieszczony w centrum ołtarza. Wiadomo jednak, że już w VII wieku w kronice konwentu opatowskiego bernardynów zwany był obrazem Matki Boskiej Pocieszenia i od tego czasu rozwijał się jego kult.








 
Obraz Matki Bożej Budsławskiej umieszczony jest w chórze zakonnym, który znajduje się 
za głównym ołtarzem. Chór zakonny to miejsce, gdzie zakonnicy gromadzą się wspólnie na modlitwę
 i ćwiczenia duchowe. Wizerunek pochodzi ze znanego sanktuarium w Budsławiu na Białorusi.
Obraz przywieźli do Budsławia bernardyni z Wilna i umieścili go w drewnianej kaplicy. 
Gdy w XVII w. wybudowano nowy murowany kościół p.w. Wniebowzięcia NMP zawieszono
inny obraz, pochodzący z kaplicy pałacowej Jana Paca wojewody wileńskiego. 
Natomiast obraz, który wcześniej zasłynął cudami nie trafił z powrotem do Wilna 
lecz właśnie do Opatowa.


Obraz, który znajduje się obecnie w Opatowie



  
Obraz, który znajduje się obecnie w Budsławiu na Białorusi







środa, 19 marca 2014

KALISZ - SANKTUARIUM ŚW. JÓZEFA

KALISZ (woj. wielkopolskie) 
SANKTUARIUM ŚWIĘTEGO JÓZEFA

Uroczystość św. Józefa, oblubieńca Maryi, przybranego ojca Jezusa, 
patrona ojców obchodzi Kościół katolicki 19 marca. 
Św. Józef był mężem Maryi i przybranym ojcem Pana Jezusa.
Według św. Mateusza pochodził z królewskiego rodu Dawida. Był rzemieślnikiem, 
tradycyjnie uważa się, że cieślą. Ewangelia nazywa św. Józefa "mężem sprawiedliwym", 
to znaczy prawdomównym, uczciwym, pracowitym i mądrym. 
Charakterystyczne cechy św. Józefa to zawierzenie Bogu, pokora i służebność. 
Imię Józef znaczy "Bóg przydał".
Św. Józef jest także patronem Kościoła, patronem szczególnym, ponieważ jest wzorem ojcostwa pełnego: był kochający, troskliwy, czuły, mądry, ciągle obecny, zapewniał bezpieczeństwo i służył swojej rodzinie, sam usuwając się w cień. 
W ten sposób stał się wyraźnym i czytelnym obrazem ojcowskiej miłości Boga. 
Zapewne niektóre cechy Jezusa są odbiciem osobowości św. Józefa.
Choć nie był ojcem naturalnym Jezusa, według prawa żydowskiego, jako mąż Maryi, 
był Jego ojcem i opiekunem. Pierwszy o św. Józefie pisał św. Hieronim (+420). 
Szczególnie jego kult propagowała św. Teresa od Jezusa. Wielokrotnie wyznawała ona, 
że o cokolwiek poprosiła Boga za wstawiennictwem św. Józefa, zawsze to otrzymywała.
Papież Leon XIII poświęcił św. Józefowi encyklikę, Pius X zatwierdził litanię do 
św. Józefa, a Jan XXIII, którego św. Józef był patronem chrzcielnym, wprowadził imię 
do kanonu rzymskiego.  Jan Paweł II wydał list pasterski "Redemptoris custos", 
w którym ukazuje św. Józefa jako wzór mężczyzny na nasze czasy. 
W Polsce, szczególnie w Krakowie, święto Oblubieńca Maryi obchodzono 19 marca 
już na przełomie XI i XII w. 
Do liturgii wspomnienie św. Józefa weszło w Jerozolimie w V w. 
Na Zachodzie przyjęło się w wieku VIII. Do brewiarza i mszału wprowadził je 
Sykstus IV (1479) a Grzegorz XV (1621-1623) rozszerzył na cały Kościół. 
W Polsce św. Józefa znany był już na przełomie XI i XII w. W tym czasie w Krakowie obchodzono już jego święto pod datą 19 marca. Czci św. Józefa poświęcony jest 
cały miesiąc marzec.
Od początku XVII wieku jednym z głównych miejsc czci Świętego Józefa w Polsce stał się Kalisz, gdzie kult ten wiązano z obrazem Świętej Rodziny. Według tradycji początki Sanktuarium Świętego Józefa w Kaliszu sięgają 1670 roku. Wtedy, bowiem został 
uzdrowiony za przyczyną Świętego Józefa mieszkaniec wsi Szulec, który jako wotum ufundował obraz Świętej Rodziny i umieścił go w Kaliskiej Kolegiacie w podarowanym 
przez siebie ołtarzu.
Interesujący nas obraz namalowany jest na płótnie, posiada duże rozmiary (1,5 x 2,5 m.) 
i z uwagi na swoją treść, z pewnością już od chwili swego powstania budził głębokie refleksje 
i przeżycia religijne. Przedstawia on bowiem Świętą Rodzinę, której harmonijnie ustawione postacie umieszczone są na tle panoramy typowego polskiego miasta - z licznymi wieżami kościelnymi, murem obronnym, rzeką i bogata roślinnością. 
Nad postaciami unosi się gołębica symbolizująca Ducha Świętego i Bóg Ojciec z szeroko rozpostartymi ramionami oraz napis: "Idźcie do Józefa". Jak należy się domyślać, 
na obrazie tym umieszczono scenę powrotu dwunastoletniego Jezusa z Matka Boską 
i Świętym Józefem z Jerozolimy do Nazaretu, wkrótce po Jego odnalezieniu w świątyni.



Koronacja obrazu odbyła się w Kaliszu w maju 1796 r. Miała bardzo uroczysty przebieg 
i została przygotowana niezwykle pieczołowicie przez ks. S. J. Kłossowskiego - gorącego 
jej orędownika, fundatora srebrnych sukienek i jednocześnie osobę, która odegrała niebagatelną rolę w dziejach kaliskiego Sanktuarium oraz w rozwoju kultu św. Józefa 
na naszych ziemiach.

Samego aktu koronacji - złotymi koronami wysadzanymi drogocennymi kamieniami, ufundowanymi prze księcia Jędrzeja Ogińskiego, wojewodę trockiego - dokonał Sublegat Apostolski, ówczesny sufragan gnieźnieński, biskup Michał Kościesza-Kosmowski.



W dzisiejszych czasach kult św. Józefa w kaliskiej kolegiacie nie słabnie. 
Wręcz przeciwnie. Z dnia na dzień rośnie rzesza jego czcicieli, co wyraźnie potwierdzają coraz częstsze i liczniejsze pielgrzymki przybywające do Sanktuarium. ym wydarzeniem. Wydaje się zatem, że na progu tych uroczystości warto zastanowić się nad rolą i obecnością św. Józefa Kaliskiego w naszym życiu oraz nad Jego stałą, kilkuwiekową opieką nad miastem.

Dziś Kalisz jako Polski Nazaret znany nie tylko w Polsce ale i szeroko w świecie.







wtorek, 18 marca 2014

STALOWA WOLA-ROZWADÓW - KORONACJA OBRAZU MATKI BOŻEJ SZKAPLERZNEJ

Do koronacji obrazu Matki Bożej w Stalowej Woli-Rozwadowie
zostało już tylko ponad 2 miesiące, a odbędzie się ona 25 maja 2014 r.
Już dziś w imieniu kustosza sanktuarium ks. Jana Focika zapraszamy
na tę podniosłą uroczystość. Ja razem z Norbertem planujemy uczestniczyć 

w tym religijnym wydarzeniu jakim będzie koronacja
Obrazu Matki Bożej Szkaplerznej.
Do sanktuarium rozwadowskiego pielgrzymowaliśmy już kilka razy
Stalowa Wola-Rozwadów leży w powiecie stalowowolskim
w woj. podkarpackim i należy do diecezji sandomierskiej.








 III KOMUNIKAT

Komitetu d/s Organizacji Uroczystości Koronacji Obrazu
przy Parafii Matki Bożej Szkaplerznej
w Stalowej Woli - Rozwadowie

Drodzy Bracia i Siostry,
Czciciele Matki Bożej Szkaplerznej!

Do Uroczystości Koronacji Obrazu pozostało zaledwie 3 miesiące. Najważniejsze wydarzenie
w Diecezji Sandomierskiej zbliża się wielkimi krokami, dlatego też w paru słowach przedstawimy
jako Komitet dotychczasowe prace, które zostały wykonane oraz te, które w najbliższym czasie
będziemy realizować.W lutym otrzymaliśmy z drukarni 2 tys. sztuk folderów z programem
 uroczystości, 400 sztuk zaproszeń i 1 tys. sztuk plakatów o różnych formatach.
Część folderów została wysłana do współpracującego z nami Zakonu Karmelitów Bosych w Czernej i wykorzystana w ich biuletynie, który w dniu dzisiejszym po każdej Mszy Świętej rozdają ministranci
 przed kościołem. Broszura wykonana przez Zakon zawiera historię naszego Obrazu i jest
dystrybuowana na terenie kraju. Już dziś mamy zapewnienie Ojca Jana Ewangelisty Kawczyka,
iż na Naszą uroczystość przyjadą przedstawiciele Bractwa Szkaplerznego z różnych zakątków kraju.
Folder zawierający program uroczystości zostanie doręczony do każdej rodziny z naszej parafii w zaadresowanej kopercie, a odbędzie się to tuż po świętach Wielkanocnych. Będziemy mieli prośbę
do mieszkańców, aby z każdej ulicy zgłosił się jeden bądź dwóch przedstawicieli i doręczyli folder
do każdej rodziny. Program Uroczystości w dniu koronacji został podzielony na trzy części,
pierwsza z nich to czuwanie modlitewne od godziny 10:00, druga a zarazem najważniejsza to
Uroczysta Msza Święta o godzinie 12:00, i trzecia koncert zespołu TGD o godzinie 19:30.
Dziękujemy Paniom Strużyńskiej i Walczak za zaoferowaną pomoc w zakresie przygotowania
programu czuwania modlitewnego i jego prowadzenia.
W miniony piątek przedstawiciele komitetu spotkali się z Prezydentem Miasta Stalowa Wola.
Przedmiotem spotkania było zaakceptowanie czasowej organizacji ruchu na czas uroczystości i wyznaczonych parkingów dla autokarów i pojazdów samochodowych. Z woli Pana Prezydenta
mamy zapewnienie, że ulice Rozwadowa zostaną posprzątane, nieużytki obok placu koronacyjnego wykoszone. Miejski Zakład Komunalny zadba o porządek.
Przez minione trzy soboty przygotowywano i wysłano pisma i zaproszenia do Diecezjalnych
Moderatorów Legionów Maryi, Kół Różańcowych, Zgromadzenia Ojca Pio oraz Diecezjalnego Duszpasterza Straży Pożarnych. Wysłano także prośby o modlitwę do wszystkich Zakonów Żeńskich i Męskich z terenu Diecezji. Podziękowania składamy Pani Łucji Kantor za wypisanie zaproszeń.
Zaproszenie oraz plakaty informujące o koronacji zostaną wysłane
do Proboszcza każdej parafii w diecezji.
Wystosowano także zaproszenia do wszystkich Księży Dziekanów w Diecezji, mediów;
TVP Rzeszów, TV Trwam, Radia Leliwa, oraz czasopism Gość Niedzielny i Niedziela.
Wszyscy zadeklarowali swój udział. Dziękujemy za pomoc i zaangażowanie OSP Charzewice,
gdzie podczas spotkania omówiono zadania,
 jakie będą do wykonania. Swoją pomoc zaoferował Związek Strzelecki „Strzelec” ze Stalowej Woli. Odpowiedź otrzymaliśmy również od Dyrektora Powiatowego Szpitala w Stalowej Woli,
który na czas trwania uroczystości udostępni w pełni wyposażony ambulans.
Prośbę kierujemy do lekarzy z terenu naszej parafii, aby na czas Mszy koronacyjnej swoją osobą
pomogli w zapewnieniu ewentualnej niezbędnej pomocy medycznej i byli obecni w zorganizowanych
dwóch punktach medycznych.
Przedstawiciele komitetu spotkali się z Dziekanami Dekanatów ościennych to jest Pysznica,
Stalowa Wola i Gorzyce. Na tych spotkaniach ustalano wstępnie z Dziekanami skąd przybędą piesze pielgrzymki. W ubiegłym tygodniu odbyło się spotkanie z Panem Antonim Sokołowskim Dyrektorem ZMKS, gdzie opracowano szczegółowo dodatkowe kursy autobusów komunikacji miejskiej.
Przy każdej parafii w Stalowej Woli podstawiony będzie autobus, który przewiezie wiernych
do Rynku w Rozwadowie. Autobusy będą odpowiednio oznakowanie i na Rynku będą oczekiwać
na wiernych po uroczystości. Dodatkowa komunikacja zostanie uruchomiona z Charzewic
 poprzez Sochy, Pilchów i Agatówki, Radomyśla n/Sanem, i Zarzecza poprzez Kłyżów i Pysznicę.
Na przystankach będą wywieszone rozkłady jazdy, aby każdy odpowiednio wcześniej mógł się
 z nimi zapoznać. Będą to kursy bezpłatne.
Już dziś serdecznie zachęcamy, aby na uroczystość koronacji przyjechać właśnie komunikacją zbiorową, a miejsca ustalonych parkingów pozostawić dla przybyłych gości z innych miejscowości.
Rozwadów jest trudnym terenem do właściwego zorganizowania parkingów, zabudowa jest zwarta
a ulice są ciasne. Szczegółowy plan będzie ogłoszony na tydzień przed uroczystością.
Na pewno ulica Ściegiennego i Polna będą objęte całkowitym zakazem parkowania, a ulica Graniczna zostanie wyłączona z ruchu od godziny 7:00 do 23:00 to jest aż do zakończenia koncertu,
który rozpocznie się o godzinie 19:30. W tym miejscu, pomimo, iż do uroczystości pozostało około 3 miesięcy apelujemy o wyrozumiałość kierowców. Tego rodzaju działania objęte są wymogami zawartym w specjalnej ustawie regulującej tego typu uroczystości i nie jest to wymysł komitetu i kustosza.
Drugim po koronacji nadrzędnym celem jest bezpieczeństwo. Przedstawiciele Komitetu i Parafia
ponoszą pełną odpowiedzialność za uczestników. W razie nieszczęścia Komitet i Parafia ponosi również odpowiedzialność prawną. Być może działania w tym zakresie są na wyrost, ale tak jak podkreślaliśmy
we wcześniejszych komunikatach nie jesteśmy w stanie określić faktycznej liczby uczestników.
Nad właściwym bezpieczeństwem czuwać będzie Policja i służby porządkowe: OSP Charzewice
i OSP Stalowa Wola oraz Związek Strzelecki w liczbie około 50 osób, których członkowie posiadają uprawnienia do kierowania ruchem wymagane przepisami kodeksu ruchu drogowego.
Porządkowi będą posiadali odpowiednie identyfikatory i będą usytuowani na placu koronacyjnym,
w Rynku i na sąsiednich ulicach. Na uroczystość zostali zaproszeni Komendanci oraz Prezesi
wszystkich Ochotniczych Straży Pożarnych z terenu powiatu. Przybędą delegacje i poczty sztandarowe.
Na chwilę obecną trwają rozmowy w zakresie zorganizowania posiłku dla przybyłych pielgrzymów. Gotowanie i kuchnie polowe zapewni wojsko, posiadające odpowiednie uprawnienia sanitarne.
Już dziś składamy serdeczne podziękowanie firmie Matthias za przekazanie certyfikowanych produktów mięsnych. W porozumieniu z Księdzem Kustoszem wysłano pierwszą część pisemnych podziękowań
do ofiarodawców, kolejne będą sukcesywnie sporządzane i wysyłane.
Podziękowania kierujemy także na ręce Pana Józefa Burdzego i Zbigniewa Konopki,
którzy zaprojektowali ołtarz. Dziękujemy także Panu Ryszardowi Szwedo, którego firma SANBUD
podjęła się spawania konstrukcji i późniejszego montażu na placu koronacyjnym.
Na podstawie projektu jak również wykonanej korony, którą można zobaczyć w salce katechetycznej, rozmiar i projekt ołtarza robi ogromne wrażenie.
Parafia otrzymała zamówione ornaty, kwoli wyjaśnienia na pytanie: Dlaczego i po co przeznaczono
pieniądze na ten cel? Odpowiadamy: Ornaty zostały zakupione i ofiarowane przez Parafię Św. Floriana w Stalowej Woli, a nie z pieniędzy parafialnych. Po uroczystości ornaty będą wypożyczane na podobne uroczystości w diecezji lub zostaną odsprzedane, ale o tym zadecyduje Rada Parafialna.
Tak jak zapowiadaliśmy wcześniej można nabyć znaczki pocztowe z wizerunkiem MB Szkaplerznej
już w koronach. Ponieważ zamówienie znaczków wiąże się z kosztami, chętnych, którzy chcieliby
nabyć znaczki zapraszamy do zakrystii. Jest jeden egzemplarz można go zobaczyć i ewentualnie się zapisać. Bloczek zawiera 9 znaczków i jest wykonany przez drukarnie Poczty Polskiej w Lublinie.
Znaczek jest normalnym środkiem płatniczym można go przykleić na list i wysłać na terenie kraju.
Cena nominalna jednego znaczka wynosi 1,75 zł zgodnie z obowiązującym cennikiem poczty.
Na znaczku nie ma nadrukowanej ceny podobnie jak na innych znaczkach, które są w obiegu.
Do znaczka będzie dołączony folder formatu A4 wydany przez komitet zawierający rys historyczny
obrazu i zarazem obraz w złotej ramie. Będzie to wykonane na grubym kartonie w drukarni.
Koszt folderu ze znaczkiem będzie wynosił pomiędzy 35, a 50 zł i będzie uzależniony od liczby osób,
 które zechcą go zamówić. Drugi bloczek jest również dostępny do wglądu na poczcie w Rozwadowie. Chętnych zapraszamy do zakrystii lub na pocztę.
W następną Niedzielę po zmianie tajemnic różańcowych prosimy przełożone Róż, o wytypowanie
ośmiu osób do niesienia feretronów w czasie uroczystości koronacyjnej.
Jeśli chcemy, aby część placu koronacyjnego była na czas uroczystości wyłożona kostką
i masą bitumiczną koszt tych prac wynosi około 160 tys. złotych.
Dziękujemy wszystkim ofiarodawcom i sponsorom!

Podpisali Członkowie Komitetu d/s. Organizacji Uroczystości Koronacji Obrazu
przy Parafii Matki Bożej Szkaplerznej w Stalowej Woli - Rozwadow

http://www.mbszkaplerznej.sandomierz.opoka.org.pl/index.php?file=komunikat3
 
.

czwartek, 13 marca 2014

KATOLICKA BIBLIOTEKA MARYJNA - DRAGANY

Jak wspominałem wcześniej nasza biblioteka powiększa się dzięki życzliwości ludzi dobrej woli, którzy nas wspierają.
Oto nasi „książkowi” darczyńcy, którzy od początku 2014 r. wzbogacili zbiory naszej biblioteki :
Ks. Jan Focik – Kustosz Sanktuarium Matki Bożej Szkaplerznej
w Stalowej Woli-Rozwadowie
Pan Wacław Żywicki – Kierownik Biblioteki Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Szczecińskiego
Pani Danuta Uszyńska-Gacka - właściciel księgarni
przy ul. Królewskiej 11 w Lublinie
Pan Leszek Zugaj – autor prac monograficznych o gminach Lubelszczyzny
i całej Polski
Państwo Małgorzata i Jerzy Kaczorowie z Korytkowa
Pan Jacek Żabicki z Warszawy autor książek z historii architektury
Pani Agata Adamczyk z Rybnika
Pan Jarosław Pawlenka – Antykwariat Bytomski
Lubelski Ośrodek Informacji Turystycznej i Kulturalnej w Lublinie

Wszystkim darczyńcom serdecznie dziękujemy ANDRZEJ i NORBERT
Zachęcamy też wszystkich naszych znajomych do przejrzenia swoich księgozbiorów i w miarę możliwości o przekazywanie książek do naszej biblioteki.
Aktualny stan posiadanego księgozbioru biblioteki to 4460 vol. z czego ponad 3000 jest już wprowadzone do katalogu elektronicznego w systemie „MATEUSZ”.
Miejsca mamy dużo ale jest problem z regałami, będziemy musieli zmówić kilka w tym roku a koszt pewnie nie jest mały.
A może ma ktoś do oddania regały na książki nie muszą być nowe my chętnie je przyjmiemy.
We wszystkich sprawach dotyczących biblioteki prosimy o kontakt : dragany:wp.pl
adres do korespondencji : Katolicka Biblioteka Maryjna, Dragany 109,
23-145 Wysokie
Na zdjęciu poniżej fotografia okładki książki którą zakupiliśmy ostatnio
do naszej biblioteki : "U Maryi stóp - Sanktuaria Kujaw i Ziemi Dobrzyńskiej



wtorek, 11 marca 2014

SANKTUARIA MARYJNE EUROPY - BIAŁORUŚ

 Diecezjalne Sanktuarium Matki Bożej 
w Łagiszynie na Białorusi

 W Diecezjalnym Sanktuarium Matki Bożej w Łagiszynie czczony jest cudowny obraz Matki Bożej Łagiszyńskiej – Królowej Polesia. Główne uroczystości obchodzone są 10 maja.
Cudowny obraz, Królowej Polesia, który znajduje się na głównym ołtarzu kościoła im. Św. Piotra i Pawła
w miasteczku Łagiszyn na Pińszczyźnie ma swoją bogatą historię.
 W czasie najazdów szwedzkich jeden z oddziałów wojska zatrzymał się w Łagiszynie.
Szwedzki żołnierz Hałaburda, który postanowił wywieźć obraz z Łagiszyna, zatrzymał się na kwaterze
u kwestarza miasta Maliszewskiego. Zawinął malowidło w płótno i postawił w sieni za drzwiami.
Jednak kiedy przyszedł rozkaz wymarszu o obrazie zapomniał. Maliszewscy odnieśli obraz na miejsce
do świątyni, gdzie wkrótce zasłynął licznymi cudami. Szczególny cud Matka Boża uczyniła ratując
świątynię z wielkiego pożaru, podczas którego spłonęły wszystkie okoliczne domy…
Przez długie lata obraz znajdował się w cerkwi prawosławnej, ale katolicy nie zapomnieli o nim
i przychodzili pomodlić się do swojej Matki - Królowej Polesia, a między sobą nazywali malowidło
„naszym obrazem”. Świadomość owa był na tyle mocna, że pewnego razu w 1938 roku
młodzi katolicy potajemnie wynieśli obraz Matki Bożej z cerkwi i przenieśli go do swojego kościoła.
Obraz został odnowiony, a biskup Kazimierz Bukraba uroczyście umieścił go w ołtarzu głównym łagiszyńskiego kościoła…
Dzięki wysiłkom arcybiskupa archidiecezji mińsko-mohylewskiej kardynała Kazimierza Świątka,
obraz został odnowiony i 1 stycznia 1997 roku ponownie przekazany do kościoła w Łagiszynie.
10 maja odbyła się uroczystość koronacji obrazu. W uroczystej Mszy Świętej udział wzięli
Jego Eminencja ksiądz kardynał Kazimierz Świątek, Nuncjusz Apostolski arcybiskup
Dominik Gruszowski, ksiądz biskup Edward Samsel z Ełku (Polska),
generał Towarzystwa Chrystusowego, prowincjał ojców orionistów ks. Tadeusz Szeszka,
prefekt kleryków Grodzieńskiego seminarium duchownego ks. Roman Kotlimowski, liczni kapłani
ze wszystkich diecezji Białorusi.
 10 maja, w dzień święta parafialnego, które co roku obchodzone jest w Łagiszynie, na uroczystej
Mszy Świętej Jego Eminencja kardynał Kazimierz Świątek, Administrator Apostolski diecezji Pińskiej ogłosił dekret o ustanowieniu w Łagiszynie Diecezjalnego Sanktuarium Matki Bożej.
„Biorąc pod uwagę dobro duchowe ludu Bożego, na podstawie kanonu 1230 Kodeksu Prawa  Kanonicznego oraz statutu 726 §3 Prawa synodalnego, świątynię w Łagiszynie,
w której znajduje się cudowny obraz Matki Bożej Łagiszyńskiej, koronowany papieskimi koronami, podnoszę do rangi Sanktuarium Diecezji Pińskiej,” – czytamy w dekrecie duszpasterza diecezji.
W dokumencie podkreślono, iż opiekę nad Sanktuarium Maryjnym powierza się Zgromadzeniu Małego Dzieła Boskiej Opatrzności – ojcom orionistom, którzy od wielu lat ofiarnie służą na Białorusi i znani są nie tylko jako pracowici duszpasterze, ale również jako ci, którzy pomagają wszystkim potrzebującym.




sobota, 8 marca 2014

JAŚLISKA - SANKTUARIUM MATKI BOŻEJ KRÓLOWEJ NIEBA I ZIEMI

 JAŚLISKA woj. podkarpackie, pow. krośnieński

Kult Matki Bożej w Chrystusowym Kościele jest tak starym jak starym jest Kościół Jej Syna. 
Dlatego początków kultu Matki Bożej w jaśliskiej parafii należy szukać w samych początkach
 tejże parafii. Specyfiką tego kultu w początkach parafii i latach następnych był kult Matki Bożej Niepokalanie Poczętej. Materialnym przedmiotem tego kultu była figura Matki Bożej Niepokalanej, 
a formalnym, była Matka Boża w tajemnicy swego Niepokalanego Poczęcia. Jak wyglądał ten kult
 i jakie przybierał formy i rozmiary, nie wiemy. Przypuszczamy, że kult ten istniał i rozwijał się zgodnie 
z normami stawianymi przez Kościół i potrzebami duchowymi wiernych w owych czasach. 
Przykładem dla Jaślisk były z całą pewnością inne ośrodki kultu maryjnego, a zwłaszcza sam Kraków, ponieważ Jaśliska należały do diecezji krakowskiej i dekanatu Nowożmigrodzkiego. 
Wraz z wprowadzeniem do Jaśliskiej świątyni łaskami i cudami słynącego, uchodzącego 
maryjnego obrazu i umieszczenie Go w nastawie głównego ołtarza otwiera się nowa karta 
w dziejach kultu maryjnego w Jaśliskiej parafii.
Obraz Matki Bożej Królowej Nieba i Ziemi został namalowany na desce lipowej 
o rozmiarach 121 x 81 cm. Techniką tempera na gruncie kredowym. 
Obraz przedstawia Matkę Bożą w post pozycji siedzącej na tronie chociaż sam tron jest niewidoczny . Matka Boża ubrana jest w suknię koloru bordowego przepasaną złotym paskiem. 
Z ramion Maryi spływa płaszcz w kolorze ciemnego błękitu, spięty pod szyją złotą broszą, 
brzegi płaszcza zdobi złoty galon o motywie roślinnym. Matka Boża na lewym ręku trzyma 
Dzieciątko Jezus. Dzieciątko Jezus ubrane jest w sukienkę białą, aksamitną, którą zdobią 
czerwone kwiatki wraz z zielonymi łodyżkami i drobniutkimi listkami. Płaszczyk Dzieciątka Jezus 
w kolorze złotego ugru jest zsunięty z ramion Dzieciątka Jezus i okrywa kolana i nóżki 
tegoż Dzieciątka i częściowo wspiera się na lewej ręce Maryi. 
Matka Boża w prawym ręku trzyma berło. Wokół twarzy Madonny i Dzieciątka Jezus biegną złote nimby. Ponadto Głowę Matki Bożej zdobi korona, grawerowana w desce, złocona w stylu bizantyjskiej mitry, 
spod której spływają włosy aż na płaszcz Madonny. Na główce Dzieciątka Jezus brak korony. 
Tło obrazu złocone, grawerowane w liście akantu. Sam brzeg obrazu płaski w kolorze ciemnego ugru.

Nowa karta historii jaśliskiego maryjnego sanktuarium

Papieska koronacja łaskami i cudami słynącego obrazu Matki Bożej Królowej Nieba i Ziemi
nie była kresem, ale istotnym etapem w życiu tego sanktuarium. Otwarła się nowa karta historii.
Papieska koronacja jaśliskiego wizerunku Jaśliskiej Pani, uczyniła z Jaślisk miejscowość znaną
i u nas i w północnej Słowacji. Dowodem tego są liczne listy nie tylko z naszego regionu,
ale z różnych miejscowości położonych na terenie naszego kraju i z bratniej Słowacji.
Piszący proszą o modlitwę w ich intencjach u stóp Jaśliskiej Pani, proszą także o obrazki.
Interesuje ich także historia tegoż obrazu i tego sanktuarium.
Wzrósł ruch pielgrzymkowy do stóp Matki Bożej Królowej Nieba i Ziemi w Jej cudownym obrazie. 
Ruch ten przybiera różne formy. Jedni przychodzą pieszo inni pielgrzymują tu autokarami, rowerami, motorami, prywatnymi samochodami. Tych ostatnich jest najwięcej. 
Wzmożenie ruchu pielgrzymkowego występuje w piątki po południu, w soboty, a zwłaszcza w niedziele. 
W okresie zimy ruch pielgrzymkowy słabnie, ale nie zanika. Wznowienie ruchu pielgrzymkowego 
do tego sanktuarium od Wielkanocy do późnej jesieni, do pierwszych mrozów, a zwłaszcza 
do pierwszego śniegu. W ruchu pielgrzymkowym do stóp Jaśliskiej Pani daje się zauważyć, 
jakby to można nazwać "rodzinne pielgrzymowanie". Całe rodziny, zwłaszcza w sobotnie i niedzielne popołudnie, przyjeżdżają własnymi samochodami, aby pokłonić się Tej, dla Której tronem jest niebo, 
a podnóżkiem tronu swojego uczyniła Ziemię i oddając się pod Jej opiekę polecić wszystkie 
swoje sprawy. Maryja w swym cudownym obrazie staje się Królową rodzin i Opiekunką Ogniska rodzinnego. Jaśliskie sanktuarium żyje i ma przed sobą wielką szansę rozwoju i specyficzną misję 
do spełnienia, której to sanktuarium musi pozostać wierne.









czwartek, 6 marca 2014

SANKTUARIA MARYJNE EUROPY - CZECHY

Pribram (Przybram) - Święta Góra (Czechy)
Svatá Hora (Święta Góra) jest najbardziej znanym sanktuarium maryjnym 
w Czechach. Była określana jako duchowe serce Czech. 
Wczesnobarokowy kompleks budynków, sprawiających wrażenie 
grodu obronnego, wznosi się nad starym górniczym miastem 
Příbram (Przybram). Pierwsze zapisy o kaplicy pochodzą z XVII w. 
Istnieje kilka legend mówiących o czasie jej powstania 
i o budowniczych. Również figura Maryi Panny ze Świętej Góry otoczona 
jest legendami. Arcybiskup Arnost z Pardubic umieścił ją w kaplicy 
swojego zameczku. W czasie wojen husyckich rzeźbę prawdopodobnie 
ukryto w kopalni, potem znajdowała się w kościele św. Jakuba 
i w kościele szpitalnym św. Jana Ewangelisty. 
Górnicy przenieśli figurę Matki Bożej do kapliczki na Świętej Górze 
i umieścili ją w bocznym ołtarzu. 
Cudowna figura jest z pewnością gotycka, ale jej dokładniejsze 
datowanie jest utrudnione. 
Jest prawdopodobnie wykonana przez miejscowego artystę. 
Opiekunami kapliczki, na zlecenie miasta, byli pustelnicy mieszkający 
na wzgórzu. Byli oni katolikami i utrakwistami. 
Od niepamiętnych czasów, aż do wojny trzydziestoletniej 
corocznie przychodziła tu procesja.
W 1631 r. wojska saskie sprofanowały Świętą Górę. 
Przed ogniem ocalały jedynie figury na ołtarzach. 
W czerwcu 1632 r. wydarzył się cud - niewidomy Jan Procházka 
z Pragi po kilku dniach ustawicznych modlitw do Maryi odzyskał wzrok. 
Wydarzenie to obudziło nadzieję w narodzie nękanym wojną. 
Cud ten stał się przełomowym wydarzeniem w historii sanktuarium. 
W 1634 r. hołd Maryi oddał cesarz Ferdynand II. 
Po tej wizycie okoliczna szlachta odnowiła 
kapliczkę i otoczyła ją opieką. 24.08.1647 r. opiekę nad Świętą Górą 
objęli jezuici. 
Po zakończeniu wojny w 1648 r. zaczęła wzrastać liczba pielgrzymów.
W 1660 r. jezuici rozpoczynają dzieło budowy imponującego 
zespołu sakralnego. Pozyskują wielu fundatorów. 27.08.1673 r. 
poświęcono świątynię. Z przerwami rozbudowę kontynuowano 
do XVIII w. Święta Góra, ozdobiona dziełami wielu cenionych artystów, 
sprowadzała pielgrzymów nawet z odległych krajów. 
Zapisano ponad tysiąc cudów za wstawiennictwem Maryi. 
Figurkę ubierano w cenne szaty. W 1723 r. z darów zrobiono złoty 
bogato zdobiony pancerz. Figurkę ustawiono na ołtarzu głównym 
w całości wykonanym ze srebra. 22.06.1732 r. dokonano koronacji 
Marii Panny Świętogórskiej, Królowej Gór Srebrnych. 
Kościół, mimo powiększenia kosztem urody, stał się za mały. 
Plany przebudowy zniweczyła likwidacja zakonu jezuitów 
w 1773 r. Sanktuarium zubożało. W 1861 r. przybyli tu ojcowie 
redemptoryści. W 1903 r. wyremontowano kościół. W 1905 r. 
podwyższono świątynię na Świętej Górze do rangi 
bazyliki mniejszej. 
Redemptoryści, z korzyścią dla sanktuarium, pracowali tu do 1950 r. 
Powrócili w 1990 r. i kontynuują dzieło rozbudowy sanktuarium.








niedziela, 2 marca 2014

RAJGRÓD - SANKTUARIUM MATKI BOŻEJ RAJGRODZKIEJ

 Rajgród woj. podlaskie, pow. grajewski

Obraz Matki Bożej Rajgrodzkiej malowany jest techniką olejną na płótnie.
Nie ma żadnej reprodukcji obrazu bez sukienek. Problematyczne jest też ustalenie wieku
i autora obrazu.Jak głosi tradycja Matka Boża miała się objawić na maleńkiej wysepce Jeziora Rajgrodzkiego w pobliżu drewnianej kapliczki.
Na tej wysepce wierni zbudowali kapliczkę i umieścili w niej obraz.
Druga wersja podaje, że pewnego razu rybacy wyłowili skrzynię, wktórej znajdował się obraz 
Madonny z Dzieciątkiem. W nocy jeden z rybaków miał sen, podczas którego Maryja powiedziała, 
że chciałaby, aby ów obraz umieścić namałej wysepce naprzeciw kościoła. 
Oba opisy sprowadzają nas na małą wysepkę, nazywaną przez miejscowych; Grądzik. 
Na wysepce znajdowała się kapliczka, poktórej do niedawna odnaleźć można było podłogę. 
Do wysepki prowadziła usypana grobelka. Dziś tej grobli już nie ma, ale szlak ten porastają lilie wodne.Wysepka znikła z powierzchni ziemi na skutek gwałtownego podniesienia się wody,
a obraz przeniesiono do miejscowego kościoła
Przedmiotem kultu jest cudowny wizerunek Matki Bożej Rajgrodzkiej.
Nie znamy daty powstania ani autora obrazu. Ma on wymiary 165x140 cm i został wykonany techniką olejną na płótnie. Przedstawia Maryję w półpostaci z Dzieciątkiem Jezus na lewym ramieniu.
Dziecię w prawej dłoni trzyma jabłko królewskie, natomiast w lewej księgę.
Ich twarze mają szlachetne i subtelne rysy. Postacie nakryte są srebrnymi sukniami
o bogatej ornamentyce roślinnej.
Jedyne widoczne oryginalne elementy obrazu to twarze oraz dłonie Jezusa i Maryi,
 a także stopy Dzieciątka. Tło stanowi czerwony aksamit, na którym wokół głów znajduje się
dwanaście złotych, sześcioramiennych gwiazd.
Na głowach zaś widnieją złote korony typu zamkniętego, złożone z pięciu członów.
Obraz oprawiony jest w pozłacaną, masywną ramę.
Aktu koronacji obrazu Matki Bożej Rajgrodzkiej koronami poświęconymi w 1999 r.
 przez papieża Jana Pawła II, dokonano w 2000 r.









sobota, 1 marca 2014

SANKTUARIA MARYJNE EUROPY - WIELKA BRYTANIA

Matka Boża z Walsingham (Anglia)

Pomimo, że Sanktuarium Matki Bożej z Walsingham pochodzi 
już z okresu średniowiecza, rok 1997 naznaczył 100-lecie powrotu 
do kultu maryjnego w tym znanym centrum maryjnym Walsingham, 
położonym w hrabstwie Norfolk w Anglii. 
„Angielski Nazaret” jest świętym miejscem uznanym 
i bardzo cenionym przez chrześcijan kraju. 
Według podania, fundatorką sanktuarium była bogata wdowa, 
pochodzenia szlacheckiego, Richelda z Faverces (1061 r.)
Manuskrypt z XV w. opisuje " balladę z Walsingham " i tłumaczy 
jak ta szlachetna wdowa chciała uhonorować Matkę Bożą. 
Miała ona we śnie wizję Świętej Dziewicy, która jej ukazała 
Święty Dom nazaretański, wyrażając pragnienie, by zbudowano kaplicę 
ku Jej czci, tych samych rozmiarów. 
Najświętsza Panna powiedziała jej również, że w tym miejscu 
lud będzie celebrował Zwiastowanie, źródło odkupienia ludzkości 
i znajdzie w tym pomoc we wszystkich potrzebach. 
Richelda miała tę wizję trzykrotnie i każdorazowo 
ta prośba była do niej skierowana. 
Będąc przekonana o prawdziwości przekazu, postanowiła 
wykonać polecenie Matki Bożej. 
Jednakże rozmiary relatywne tej konstrukcji, wydawały się jej, 
jak i konstruktorom niejasne. 
Widząc, że projekt nie posuwa się do przodu, spędziła noc na modlitwie. 
Jej błagania otrzymały natychmiastową odpowiedź, gdyż Matka Boża spowodowała, że aniołowie ukończyli budowę na miejscu, ktόre Ona wybrała, około 200 stóp od miejsca gdzie pracowali robotnicy. 
Historyczna bazylika Walsingham została wzniesiona w XV i XVI w.

Przedmiotem kultu w sanktuarium była drewniana figura ukoronowanej Matki Bożej, siedzącej na tronie 
z Dzieciątkiem Jezus na lewym kolanie i lilią w prawej ręce. Stopy Maryi opierały na drogocennym kamieniu, wyrzeźbionym w kształcie głowy węża. Natomiast Pan Jezus w jednej ręce trzymał księgę Ewangelii, 
a drugą wyciągał w kierunku berła. Statua wielkosci ok. 50 cm nie wyróżniała się zbyt artystycznym wykonaniem. Wyrzeźniona w kawałku drewna, była bardzo kolorowo pomalowana. 
Od początku słynęła wielkimi łaskami. Pochodzenie cudownej figury nie jest wiadome. 
Rozkwit sanktuarium trwał do lat trzydziestych XVI w. W czasie reformacji, za czasów panowania
 Henryka VIII, gdy rozpoczęły się prześladowania Kościoła katolickiego, w Walsingham, tak jak 
i w innych miejscach na Wyspach Brytyjskich, przeprowadzono likwidację klasztorów i konfiskatę ich dóbr. Wszystkie dobra kościelne w Walsingham i okolicy uległy całkowitemu zniszczeniu. 
Ocalała tylko Slipper Chapel, którą przez wieki zmieniano kolejno na kuźnię, przytułek dla biednych,
 a w końcu na oborę dla krów i stodołę. Kaplica przez długie wieki musiała czekać na pełne odrodzenie się dawnych tradycji pątniczych. Natomiast łaskami słynącą figurę Matki Bożej w 1538 r. wywieziono 
do Londynu i najpierw obrabowano z drogocennych kamieni, a potem porąbano i spalono.

Odrodzenie kultu nastąpiło dopiero pod koniec XIX w. W 1897 r. papież Leon XIII pozwolił 
na wznowienie kultu Matki Bożej z Walsingham i osobiście poświęcił nową statuę, przypominającą 
swym wyglądem oryginał, a także poświęcił nową kaplicę pierwowzoru w kościele 
Zwiastowania Pańskiego w King’s Lynn, leżącym nieopodal Walsingham

 Mniej więcej w tym samym czasie, w 1896 r., anglikanka Charlotte Pearson Boyd, zakupiła dawną 
Slipper Chapel. Kompletnie zdewastowaną kaplicę odnowiła i po przejściu na katolicyzm, oddała w ręce benedyktynów. Pierwsza pielgrzymka, po blisko czterowiekowej przerwie, przybyła tam 20 sierpnia 1897 r.  Zaczęto czynić coraz więcej planów rozwinięcia dawnej świetności tego miejsca. 
W końcu plany te zostały zrealizowane w 1934 r. Dnia 19 sierpnia przybyli do Walsingham angielscy 
biskupi Anglii i Walii. Wizycie towarzyszło ok. 10 tys. wiernych. 
Od tego czasu kaplica stała się narodowym katolickim sanktuarium maryjnym Wielkiej Brytanii. 
Obecnie w Slipper Chapel znajduje się kamienna statua Maryi, wykonana przez Marcela Boarbeau 
i ukoronowana przez papieskiego reprezentanta abp. O’Hara w święto Zwiastowania w 1954 r. 
W czasie wizyty Jana Pawła II w Wielkiej Brytanii w 1982 r. figurę przywieziono do Londynu, 
by mogła być pobłogosławiona przez Papieża.