SIDZINA - SANKTUARIUM MATKI BOŻEJ SIDZIŃSKIEJ

 SIDZINA - woj. MAŁOPOLSKIE, pow. SUSKI

DZIEJE CUDOWNEGO OBRAZU MATKI BOŻEJ SIDZIŃSKIEJ

Legenda mówi, że obraz został namalowany przez nieznanego greckiego 
artystę ok. roku 600 na górze Athos, a następnie ofiarowany papieżowi. 
W 863 roku św. Metody podarował go nawróconemu na wiarę katolicką 
księciu morawskiemu Rościsławowi. W 966 roku Dąbrówka, księżniczka 
czeska – żona Mieszka I – przywiozła  go do Polski. 
Żona króla Władysława Łokietka podarowała obraz pasierbowi Miłoszowi, 
gdy za karę został on zesłany do puszczy królewskiej pod Babią Górą 
do Miłoszowa. Miłoszów lub Miłoszowa to pierwotna nazwa Sidziny. 
Tu król polecił Miłoszowi wybudować zamek, z którego za króla Jana Olbrachta obraz został zrabowany przez Tatarów.

Jak mówi tradycja stał się cud, gdyż konie wiozące obraz nie mogły

dalej ruszyć. Miało to miejsce na roli zwanej Lipowa.

Przerażeni rabusie wyrzucili obraz z wozu, a w miejscu jego upadku

na ziemię trysnęło źródełko. Wkrótce obraz przewieziono do zamku

w Toporzysku oddalonego o 3 km od dzisiejszej Sidziny. Tyle legenda. Amerykańscy historycy sztuki datują powstanie obrazu na przełom XIV

i XV w. Został namalowany prawdopodobnie w klasztorze w Dubrowniku, 

gdyż tylko tam dochodziło do mieszania stylów szkół malarskich

wschodnich z zachodnimi. Wykonano go na desce w stylu ikony.

Do jego stworzenia użyto tempery i farby olejnej.

Pierwotnie obraz wisiał w przycmentarnej kaplicy.

Dopiero w 1807 roku został przeniesiony do kościoła i umieszczony

w głównym ołtarzu. W opinii historyków i znawców sztuki obraz

odznacza się wysokim kunsztem artystycznym.

Jednak nie został uwzględniony w katalogu zabytków sporządzonym

w 1933 roku. Przyczyną jest fakt, że w roku 1870 został zasłonięty nową drewnianą sukienką, a twarz Madonny przemalowano.

W 1949 roku dzieło zostało poddane konserwacji, którą przeprowadził

pan Tadeusz Zawadzki z Krakowa.

W 1965 roku odnowiony obraz został uroczyście odsłonięty, a 15 lipca

1966 roku otrzymał z rąk ks. bpa Juliana Groblickiego złocone korony

jako votum milenijne za nieustającą pomoc i opiekę Maryi nad tutejszymi mieszkańcami. Cudowny obraz cieszy się wielką czcią u miejscowej ludności 

oraz w sąsiednich parafiach z Orawy

i dekanatu. Świadczy o tym ponad 400 wot ofiarowanych przez wiernych

jako dowód wdzięczności za otrzymane łaski.

SANKTUARIA MARYJNE EUROPY - WĘGRY

Ostrzyhom (węg.Esztergom) - Węgry

Bazylika w Esztergom jest największą i najważniejszą świątynią katolicką na Węgrzech, 

piątą co do wielkości na świecie. Zlokalizowana jest na wysokiej skarpie ponad meandrem Dunaju, 

gdzie pierwotnie znajdował się kościół św. Adalberta (św. Wojciecha), ufundowany przez pierwszego władcę Węgier, króla Stefana I. Świątynia ta nie przetrwała walk w czasie okupacji tureckiej

i wielokrotnych oblężeń miasta. Zachowała się jedynie boczna kaplica, która stanowi jeden z niewielu 

oryginalnych przykładów sztuki renesansowej na Węgrzech.

Z chwilą oswobodzenia kraju z rąk najeźdźcy podjęto decyzję o odbudowie bazyliki, 

jednakże prace rozpoczęto dopiero na początku XIX wieku. 

Budowa tej klasycystycznej świątyni, mierzącej 117 m długości i 47 m szerokości, trwała blisko 

pół wieku. W krypcie kościoła znajduje się tradycyjne miejsce pochówku kolejnych prymasów Węgier, 

oraz wielu biskupów i księży pełniących za życia posługę w świątyni. 

W kaplicy Bakócza, która jest najstarszą częścią kościoła umieszczony jest 

łaskami słynący wizerunek Najświętszej Maryi Panny.

SANKTUARIA MARYJNE EUROPY - WŁOCHY

Matka Boża Śnieżna - Rzym
Najświętsza Maryja Panna Śnieżna, Matka Boża Śnieżna, (wł.) Salus Populi Romani (Ocalenie Ludu Rzymskiego) — wizerunek Najświętszej Maryi Panny znajdujący się w Bazylice Matki Bożej Większej (Santa Maria Maggiore) w Rzymie, pierwszej w Europie i największej rzymskiej świątyni pod wezwaniem Matki Bożej.

Cudowny obraz

Ten najczęściej kopiowany i najpopularniejszy wizerunek Najświętszej Maryi Panny pochodzi z XII wieku. Bizantyński w stylu obraz zdobią greckie litery. Obraz przedstawia Matkę Boską Śnieżną obejmującą prawą ręką dzieciątko Jezus, które trzyma na lewym przedramieniu. Widoczna dłoń ozdobiona jest pierścieniem, zaś na naszyjniku wisi duży krzyż. Dzieciątko trzyma w dłoni Ewangelię. Obraz, otoczony kultem jako cudowny, zdobią papieskie korony. Zgodnie z przekazami w upalne lato 5 sierpnia 352 r. na rzymskie wzgórze Eskwilin spadł śnieg.
Wydarzenie to miały poprzedzić objawienia, w których Najświętsza Maryja ukazała się patrycjuszowi Janowi, wieszcząc mu, iż zostanie ojcem długo oczekiwanego potomka, w zamian za co ma ufundować świątynię oraz papieżowi Liberiuszowi, uprzedzając o prośbie o zgodę wystawienia kościoła. Znakiem miejsca, w którym ma zostać wzniesiona budowla, miał być śnieg. Dla upamiętnienia tego wydarzenia nadano świątyni wezwanie Matki Bożej Śnieżnej.
Początkowo kult Matki Boskiej Śnieżnej miał charakter lokalny, od XIV wieku objął inne świątynie
Rzymu, a za sprawą Piusa V od 1568 upowszechniony został na cały Kościół i przetrwał do czasów
nam współczesnych, mimo iż Benedykt XIV chciał znieść wspomnienie.
Szczególnie czci się wizerunek w Rzymie, gdzie nosi on wezwanie Salus Populi Romani (Ocalenie Ludu Rzymskiego) i gdzie był obnoszony w procesjach w czasach klęsk. Rzymianie przypisują cudownemu wizerunkowi zażegnywanie niebezpieczeństw.
Istnieją na całym świecie kopie obrazu w setkach świątyń poświęconych Matce Boskiej Śnieżnej,
w innych (np. w poświęconym w 1782 r. Sanktuarium na Górze Iglicznej) – figury, z których wiele jest koronowanych. W Polsce kilkadziesiąt sanktuariów nosi to wezwanie, a w kilkunastu wizerunki udekorowane są papieskimi koronami.
Matka Boska Śnieżna jest patronką kobiet oczekujących poczęcia, ludzi dotkniętych chorobami oczu, sportowców i turystów.
Kościół katolicki obchodzi święto Matki Boskiej Śnieżnej 5 sierpnia, czcząc rocznicę znaku jakim
był śnieg na Wzgórzu Eskwilińskim. W kaplicy bazyliki w czasie obchodów dorocznie z kopuły zrzucane
są białe płatki róż przypominające śnieg i symbolizujące wyproszone łaski

KRĘŻNICA JARA - KOŚCIÓŁ ŚW. FLORIANA

KRĘŻNICA JARA (pow. lubelski, gm. Konopnica) - kościół pw. Św. Floriana
Pierwsza wzmianka o istnieniu parafii pochodzi z 1325 r. u historyka Jana Długosza. Opisuje on
Krężnicę, jako „wieś z kościołem parafialnym drewnianym ku czci św. Floriana”.
Relikwie św. Floriana sprowadzono z Rzymu w roku 1185. Największy rozkwit kultu tego świętego przypada na okres 1185-1253. Długosz notuje, że w 1325 r. kościół w Krężnicy już był.
Możemy na tej podstawie przyjąć jako datę powstania ostatnie lata wieku XIII lub pierwszą połowę
wieku XIV. Była ona bardzo rozległa (obecne parafie w Babinie, Czerniejowie, Niedrzwicy,
Zemborzycach, Żabiej Woli).
W czasie reformacji właściciele Krężnicy przyjęli wyznanie ewangelickie. Jako tacy nieprzychylnie byli ustosunkowani do parafialnego kościoła katolickiego. Przez pewien czas kościół był w rękach protestantów. W 1595 r. ogień zniszczył kościół z przyległymi zabudowaniami parafialnymi. Po pożarze parafia ok. 40 lat pozostawała bez kościoła (co najmniej do 1628 r.). Pozostałe po spaleniu kościoła grunta parafialne
i plac przyłączono do probostwa w Zemborzycach. Odtąd każdy z proboszczów zemborzyckich mianował się jednocześnie proboszczem krężnickim. Taki stan przetrwał nawet, gdy w Krężnicy zbudowano nowy kościół. Dokładna data erekcji kościoła jest trudna do ustalenia. Wiadomo, że w 1647 r. kościół w Krężnicy już istniał. W początkach XIX wieku majątek parafialny przeszedł na własność sióstr Wizytek z Lublina
i w ich rękach przetrwał do 1866 (tj. do kasaty majątków poduchownych i klasztornych). Zmiana ta wpłynęła korzystnie na los parafii, a zwłaszcza kościoła, który został odremontowany, a w 1855 r. benedyktowany przez ks. Kanonika Pawła Bernackiego z upoważnienia biskupa lubelskiego Pieńkowskiego. Od tego roku ksiądz przebywający przy kościele krężnickim jest wprawdzie wikariuszem kościoła filialnego, ale ma wszystkie uprawnienia proboszczowskie. W 1883 r. pożar zniszczył kościół,
a z nim wszystkie przedmioty kultu i akta. Jedyna pamiątką po tym kościele jest piękna, do dziś używana monstrancja wyobrażająca gorejące miłością Serce Pana Jezusa.
W 1885 r. wybudowano z cegły i kamienia dzisiejszy kościół konsekrowany w 1890 r. przez biskupa lubelskiego ks. Franciszka Jaczewskiego. W 1920 r. parafia została przemianowana na probostwo.
Jest to kościół neogotycki, orientowany, jednonawowy z węższym i niższym prezbiterium, eklektyczny,
nad nawą mała wieżyczka na sygnaturkę. Sklepiony jest sklepieniem kolebkowym. Przy prezbiterium od strony południowej znajduje się zakrystia.

W drewnianym ołtarzu głównym znajduje się obraz MB z dzieciątkiem (XVII w.), rzeźby, chrzcielnica (XVIII-XIX w.). Ołtarze boczne są także drewniane. Po prawej: z obrazem Niepokalanego Serca NMP
i MB Częstochowskiej, po lewej: z obrazem św. Antoniego i drugi ze św. Stanisławem Kostką.
W kościele znajdują się organy 12-głosowe z końca XIX w. oraz stacje drogi krzyżowej z 1930 r.
W czasie działań wojennych kościół nie uległ zniszczeniu. Remontu dokonano w 1969 r. oraz w 2004 r.
Przy świątyni stoi czworoboczna dzwonnica.
Dawniej parafia należała do dekanatu Chodel, następnie Bełżyce, Lublin-Podmiejski a od listopada 1982 r. do Konopnicy. Liczba wiernych wynosi 1755 osób. Archiwum zawiera akty zgonów, ślubów, chrztów
od 1826 r., inne stare dokumenty spłonęły podczas pożaru w 1883 roku.
Miejscowości wchodzące w skład parafii:
Majdan Krężnicki, Marianka, Nowiny, Osmolice II, Osmolice kolonia. 

Posługę proboszcza sprawuje urodzony w 1954 r. ks. dr Marian Bartnik, 

święcenia kapłańskie przyjął 12 czerwca 1977 r. 

Jest doktorem teologii, kanonikiem honorowym kapituły lubelskiej, 

proboszczem w Krężnicy Jarej od 1999 r. 

Jest on też egzorcystą archidiecezjalnym.

Msze o uzdrowienie i uwolnienie z wystawieniem i adoracją Najświętszego Sakramentu odbywają się każdego 13-tego dnia miesiąca od godziny 18.00

Egzorcyzmowana woda, olej, sól i kadzidło 

Wielką pomocą w zwalczaniu skutków działania demonicznego na ludzi i miejsca są sakramentalia 

w postaci wody, oleju i soli egzorcyzmowanej. Egzorcyzmu wody, soli i oleju może dokonać każdy ksiądz. 

Użycie sakramentaliów należy do kompetencji każdego kapłana. Ich moc jest uzależniona od osobistej wiary kapłana i od współpracy przyjmującego dane sakramentalium przez akty wiary, miłości i żalu. 

Moc sakramentaliów leży we wstawienniczej modlitwie Kościoła, w imieniu którego kapłan błogosławi, poświęca lub egzorcyzmuje osoby i przedmioty. 

Sakramentalia są łącznikiem między światem nadprzyrodzonym a przyrodzonym, a więc uświęcają życie człowieka. Z tego powodu są zagrożeniem dla złych duchów, a ich wartość w walce z siłami zła nie może być lekceważona. 

Pokropienie osoby opętanej wodą święconą jest aktem ofiarowania tej osoby Bogu.  

Woda święcona i egzorcyzmowana jest więc środkiem ochrony przed zasadzkami złego ducha. 

Woda święcona chroni osoby, domy, przedmioty, pozwala wyjść zwycięsko w walce przeciwko sugestiom, cierpieniom fizycznym i psychicznym, mających podłoże w złym duchu. Dlatego można ją także pić, skrapiać ciało w miejscach bolesnych oraz przedmioty powszedniego użytku. Pomaga to w neutralizowaniu znaków objawianych przez złego ducha zarówno na ciele, jak i na przedmiotach.

Szczególnym sakramentalium jest olej egzorcyzmowany. Według ks. Amortha, egzorcysty rzymskiego, 

olej ten ma właściwości usuwania z ciał różnych magicznych, zatrutych, nieczystych pokarmów, 

które znalazły się w ciele zniewolonego poprzez spożycie lub wypicie. 

Można więc używać oleju egzorcyzmowanego do przyprawiania pokarmów, gdy zachodzi podejrzenie spożycia trującego, szkodliwego lub zaczarowanego. Powoduje to szybkie wydalenie danego przedmiotu. 

Nacieranie olejem wspomaga działanie łaski w walce ze złym duchem i jego oddziaływania 

na ciało opętanego.

Egzorcyzmowana sól oddziałuje na dane miejsce poprzez rozsypanie jej w pomieszczeniach uważanych 

za skażone działaniem sił diabelskich, np. w miejscach, gdzie były wywoływane złe duchy, 

odbywały się rytuały pogańskie i spirytystyczne. Stosuje się także w ochronie domów, mieszkań, zabudowań gospodarczych oraz pól, gdy zachodzi domniemanie, że mogą być pod działaniem uroków lub klątw. 

Sól można dodać do potraw, gdy zachodzi podejrzenie zaczarowania poprzez potrawę.

Poświęcone kadzidło wykorzystuje się w specyficznych warunkach, gdy złe duchy 

obezwładniają zniewoloną osobę pozbawiając ją kontaktu z otoczeniem. 

Dym poświęconego kadzidła drażni złe duchy, co przyczynia się do ujawnienia ich obecności, a także do ich oddalenia. Pomaga kapłanowi w rozeznaniu złych duchów.

O wszystkie te sakramentalia można prosić kapłanów. Egzorcyzmu wody, soli i oleju może dokonać każdy ksiądz modlitwami z Rytuału rzymskiego.

Na podstawie: "Posługa kapłana egzorcysty" ks. Kocańdy.

Egzorcyści archidiecezjalni archidiecezji lubelskiej:
ks. infuł. Jan Pęzioł, tel. 81 882 59 68
ks. mgr lic. Józef Sarzyński, tel. 81 534 74 65
ks. dr Marian Bartnik, tel. 81 511 91 94

SANKTUARIA MARYJNE EUROPY

"Sanktuaria maryjne, rozrzucone po całym świecie, 

są jak kamienie położone po to, by znaczyć szlak naszej wędrówki ziemskiej. One dają nam pewność, że idziemy właściwą drogą, są jak oazy na pustyni zrodzone po to, by dawać wodę i cień..."

Bł.  Jan Paweł II

Zapraszam wszystkich do czytania mojego bloga ostatnio dużo piszę na temat miejsc kultu Najświętszej Maryi Panny w Europie. Postaram się aby pisać jak najwięcej na ten temat. Będę też zaglądał to takich miejsc w Polce, których jest bardzo dużo. Te sanktuaria większe i mniejsze są dowodem naszej wiary i warto je odwiedzać nie tylko po to aby obejrzeć zabytki naszej przeszłości ale po to aby Matce Bożej zawierzyć swoje radości troski i kłopoty. Będę do tego wszystkich moich czytelników bardzo gorąco zachęcał.

Prosiłbym też o komentarze do tych moich postów

pozdrawiam wszystkich

Szczęść Boże

Andrzej Godziszewski 

SANKTUARIA MARYJNE EUROPY - ŁOTWA

Matka Boża Agłońska (Łotwa)

Agłona to najważniejsze sanktuarium na Łotwie poświęcone Matce Bożej. 

W głównym ołtarzu świątyni „łotewskiej Częstochowy" znajduje się 

cudowny obraz Matki Boskiej Agłońskiej, zwanej Przewodniczką z Kwiatem. 

Jego twórca i czas powstania nie są znane. 

Na sukience z 1834 r. widnieje napis, że „słynie on cudami od 134 lat". 

Obecna sukienka i korony z pozłacanego srebra, wysadzanego 

szlachetnymi kamieniami, pochodzą z 1875 r. 

Obraz pochodzenia bizantyjskiego jest kopią wizerunku 

Matki Bożej Trockiej. Na złotym tle ikony przedstawiono postać Maryi 

siedzącej na tronie z Dzieciątkiem na prawym kolanie. 

Ciemnopurpurowy, oblamowany złotem strój Matki Bożej 

okrywa ciemnogranatowy płaszcz o błękitnej podszewce. 

Na płaszczu widoczne są złote gwiazdy. W lewym ręku Maryja trzyma 

gałązkę różyczki o trzech kwiatach. Jezus ubrany w wykończoną 

złotem czerwoną tunikę trzyma na kolanach Pismo Święte. 

Po obu stronach ołtarza zawieszono wota jako podziękowanie 

za doznane łaski. Sanktuarium od początku istnienia było celem 

pieszych pielgrzymek nie tylko z Łotwy, ale również z Białorusi i Litwy.
W 1700 r. sprowadzono tu dominikanów, których obdarowano 

rozległymi dobrami. Na miejsce budowy kościoła obrano lesisty 

pagórek między jeziorami Egles i Cirsa. Pierwszy drewniany kościół 

spłonął w 1708 r. Zastąpiła go okazała murowana, trójnawowa 

barokowa budowla, która przetrwała do obecnych czasów. 

Świątynia na planie krzyża ma 45 m długości i 23 m szerokości. 

Wieże mają 58 m wysokości. Głębokie podziemia sanktuarium były 

miejscem pochówku osób zasłużonych. Kościół konsekrowano dopiero 

w 1751 r., a rokokowe wnętrze ukończono kilkanaście lat później. 

Ozdobiły go dzieła wykonane przez polskich artystów. 

Szczególną uwagę zwracają sztukaterie i wyroby z metalu.
W latach 1720 - 1780 obok kościoła wzniesiono okazały klasztor. 

Władze rosyjskie nie tknęły sanktuarium, chociaż w połowie XIX w. 

dokonały kasaty zakonu. Reaktywowano je po odzyskaniu 

przez Łotwę niepodległości. W okresie międzywojennym rola 

sanktuarium znacznie wzrosła, mimo że Łotwa jest krajem protestanckim. 

W czasie II wojny światowej nie ograniczono działalności 

sanktuarium. Zabroniono jedynie przyjmować nowych kandydatów 

do seminarium duchownego. Sowieci zlikwidowali uczelnię 
teologiczną, a w 1961 r. klasztor.

Mimo szykan wierni licznie docierali przed oblicze Matki Bożej. 

W 1980 r. sanktuarium w Agłonie nadano tytuł bazyliki mniejszej. 

W sierpniu 1986 r. obchody 800-lecia chrztu Łotwy zgromadziły 

150 tysięcy wiernych. 9.09.1993 r. 300 tysięcy pielgrzymów witało 

Ojca Świętego Jana Pawła II. 

Na tę okazję świątynie pieczołowicie odnowiono, ale zatarto ślady 

polskich korzeni Agłony.

SANKTUARIA MARYJNE EUROPY - UKRAINA

Matka Boża Berdyczowska (Ukraina)

Obraz namalowany na płótnie naklejonym na cyprysowej desce o wymiarach 51 x 70 cm,
według wzoru wizerunku Matki Bożej Śnieżnej Salus Populi Romani w Rzymie.
Obraz ten, datowany na XVII w., zaginął w 1941 roku. Obecny (143 x 93 cm) jest jego wierną kopią, wykonaną przez malarkę z Krakowa Bożenę Muchę-Sowińską. Artystka zmieniła jedynie tło,
wzbogacając je figuralnymi kompozycjami aniołów wokół głowy Madonny z Dzieciątkiem
oraz umieszczając w zwieńczeniu oko Opatrzności Bożej w trójkącie. Od XVII w. największe
katolickie sanktuarium maryjne dawnego województwa kijowskiego, a potem całej Ukrainy.
W 1630 wojewoda kijowski Janusz Tyszkiewicz wzniósł w Berdyczowie kościół i klasztor
– twierdzę dla karmelitów bosych jako wotum dziękczynne za uwolnienie z niewoli tureckiej.
Po wybudowaniu ofiarował do niego obraz Matki Bożej, czczony od dawna w rodzinie Tyszkiewiczów. Zamieszki i niepokoje polityczne, wojny i ruchy zbrojne sprawiły, że przejściowo cudowny obraz
był przechowywany we Lwowie (1648-1721) i w Lublinie (1722-1736). W związku z licznymi cudami, papież Benedykt XIV wyraził zgodę na koronację cudownego obrazu, ofiarowując jednocześnie
złote korony. Aktu koronacji dokonał 16 lipca 1756 biskup kijowski Kajetan Sołtyk.
W 1820 korony zostały skradzione. Papież Pius IX przysłał w darze nowe, a rekoronacja odbyła się
6 czerwca 1856, której dokonał biskup łucko-żytomierski Kasper Borowski.
Od 28 maja do 14 czerwca 1768 roku w miejscowej twierdzy-klasztorze bronili się konfederaci barscy
pod wodzą Kazimierza Pułaskiego.
W 1866 nastąpiła kasta klasztoru. Przy kościele utworzono parafię. Karmelicki powrócili w 1918,
ale w 1924 klasztor z kościołem przejęły władze sowieckie, z czasem tworząc tu muzeum oraz kino. Cudowny obraz pozostawiono jako artystyczny zabytek. W 1941 roku wybuchł tu ogień.
W kościele górnym ocalały jedynie mury, dolny zachował się w dobrym stanie.
W 1991 powrócili na to miejsce karmelici bosi. 19 lipca 1997 roku biskup kijowsko-żytomierskiJan Purwiński dokonał intronizacji nowego obrazu, którego wcześniej poświęcił Jan Paweł II w czasie pielgrzymki do Polski w 1997. Trzecia koronacja obrazu odbyła się 16 lipca 1998.
27 października 2011 sanktuarium Matki Bożej Berdyczowskiej zostało ogłoszone ogólnoukraińskim sanktuarium narodowym[1]. Natomiast 9 czerwca 2012, po 20 latach odbudowy, odbyła się ponowna konsekracja górnego kościoła sanktuarium, w którym znajduje się wizerunek Matki Bożej Berdyczowskiej.

SANKTUARIA MARYJNE EUROPY - IRLANDIA

Sanktuarium Matki Bożej Królowej Irlandii w Knock
Historia jednego z najważniejszych na świecie sanktuariów maryjnych w Knock rozpoczęła się wieczorem 21.08.1879 r., kiedy na południowej ścianie tamtejszego kościoła parafialnego ukazała się Matka Boska, której towarzyszyli św. Józef i św. Jan Ewangelista. Po prawej stronie Madonny stał św. Józef, w postawie lekkiego ukłonu w Jej kierunku. Ubrany był w długie białe szaty. Po drugiej Jej stronie stał św. Jan Ewangelista, ubrany w szaty biskupie. W lewym ręku trzymał księgę, a prawą miał lekko wzniesioną
do góry. Cała Jego postać sugerowała moment głoszenia kazania. Obok i trochę w prawo widniał duży ołtarz, a na ołtarzu – Baranek. Za ołtarzem stał duży krzyż. Naokoło Baranka jakby zawisły w postawie uwielbienia dwa anioły. Postacie i ołtarz otoczone były lekko niebieskawym światłem. Świadkami objawienia było 15 osób w różnym wieku. Kościół stał się miejscem pielgrzymek. Ze względu na liczne uzdrowienia zaczęto nazywać Knock drugim Lourdes. Sława sięgnęła poza wyspę, pojawili się wierni z Wielkiej Brytanii
i innych krajów europejskich, a także ze Stanów Zjednoczonych. Obecnie do Knock przybywa ok. 2 mln pielgrzymów rocznie. W 1976 r. wzniesiono tu nowy kościół mogący pomieścić ok. 15 tys. wiernych.
W skład kompleksu sanktuarium wchodzą m. in. Kościół Objawienia, Bazylika, kaplica Najświętszego Sakramentu i kaplica Pojednania. Pielgrzymka Ojca Świętego Jana Pawła II w 1979 r. upamiętniła stulecie objawienia i zwiększyła jeszcze kult sanktuarium potwierdzając jego akceptację przez Watykan.
Papież nadał kościołowi pw. Maryi Królowej Irlandii godność bazyliki. W czerwcu 1993 r. sanktuarium odwiedziła św. Matka Teresa z Kalkuty.
Na święto Niepokalanego Poczęcia, w roku 1954, za łaskawą zgodą Kapituły Watykańskiej, ukoronowano figurę Matki Bożej z Knock.

 

KATOLICKA BIBLIOTEKA MARYJNA W DRAGANACH - PODSUMOWANIE DZIAŁALNOŚCI

Na stronie biblioteki zamieszczam cykl artykułów o Sanktuariach Maryjnych Europy, po liczbie wyświetleń widzę że cieszy się to dużym powodzeniem zarówno w kraju jak i zagranicą. Cieszy mnie ten fakt że chociaż w ten sposób mogę przyczynić się do szerzenia czci Najświętszej Maryi Panny, która jest patronką wielu krajów europejskich, w tym także Królową Polski. O sanktuariach w Polsce też będę pisał w miarę możliwości. Większość informacji pisanych na blogu pochodzi z książek religijnych, które znajdują się
w naszej bibliotece. Mamy dość duży księgozbiór dotyczący tego tematu.
Katolicka Biblioteka Maryjna w Draganach powstała w 2011 roku z inicjatywy Andrzeja Godziszewskiego
i Norberta Mendyka.
Księgozbiór pochodzi głównie z darów od instytucji, stowarzyszeń, towarzystw regionalnych, bibliotek, urzędów gmin, starostw powiatowych i parafii rzymsko-katolickich. Prowadzimy też w miarę naszych możliwości (mamy skromne renty) zakup własny.
Obecnie biblioteka posiada 4162 vol. wpisanych do księgi inwentarzowej z tego 3029 pozycji zostało juz skatalogowanych w systemie bibliotecznym "Mateusz".
W roku bieżącym otrzymaliśmy już kilkanaście pozycji w darze od Ks. Jana Focika z Sanktuarium Matki Bożej Szkaplerznej w Stalowej Woli - Rozwadowie, od Księgarni mieszczącej się przy ul. Królewskiej
w Lublinie (obok Luxmedu), od Pani Agaty Adamczyk z Rybnika oraz od Pana Leszka Zugaja autora wielu prac monograficznych dotyczących gmin Lubelszczyzny i innych regionów Polski, ze Szczecina mają nadejść jeszcze książki przekazane przez Bibliotekę Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Szczecińskiego.
Za wszystkie książki przekazane w darze do biblioteki bardzo serdecznie dziękujemy.
Chciałbym także podziękować Pani Elwirze z Biblioteki Publicznej Gminy Boguty-Pianki (woj. mazowieckie), która nieodpłatnie przekazała do naszej biblioteki czytnik kodów kreskowych.
Zapraszamy też wszystkich do odwiedzenia naszej biblioteki w Draganach, jeśli nie ma możliwości osobiście do nas przyjechać to przynajmniej zaglądajcie na bloga i czytajcie a dowiecie się wielu ciekawych rzeczy
na temat kultu Matki Bożej w Polsce i krajach europejskich.
Pozdrawiamy wszystkich bardzo serdecznie a szczególnie ludzi nam bardzo życzliwych, bo takich jest bardzo wiele wśród czytelników mojego i Norberta bloga.
 Andrzej Godziszewski : Jeżeli ktoś ma zbędne książki o tematyce religijnej lub regionalnej to prosimy o przysłanie ich do naszej Biblioteki, dzięki temu nasze zbiory zostaną powiększone o kolejne wydawnictwa.
Publikacje można nadsyłać na adres: 
Katolicka Biblioteka Maryjna, Dragany 109, 23-145 Wysokie 
Jeżeli ktoś mieszka w pobliżu to można osobiście do nas przyjść i przynieść. Naszym "książkowym" ofiarodawcom obiecujemy pamięć w modlitwie.
adres elektroniczny: dragany@wp.pl

Można obejrzeć film o Katolickiej Bibliotece Maryjnej w Draganach - wystarczy kliknąć

a to link do bloga ewangelizacyjnego Norberta

tutaj można się dowiedzieć jak nam pomóc w zbiórce 1% na nasze protezy

a to link do "fejsbukowej" strony o pomocy dla Norberta

 

SANKTUARIA MARYJNE EUROPY - CHORWACJA

Chorwacja - Sinj

Niedaleko Splitu znajduje się wyjątkowe miejsce, znane wśród Chorwatów na całym świecie
– sanktuarium Matki Bożej Sinjskiej. Corocznie pielgrzymi przybywają tu, aby otrzymać
 błogosławieństwo i prosić Maryję o wstawiennictwo.
W miejscowości Sinj możemy dziś obejrzeć kościół Franciszkanów i klasztor.
W tym miejscu kilka wieków temu znaleźli schronienie franciszkanie uchodzący z Rama w Hercegowinie.
W klasztorze jest przechowywany cudowny obraz Najświętszej Maryi Panny z Sinja przywieziony
przez zakonników w XVII wieku. W 1715 roku około 700-osobowa grupa mieszkańców Sinja
i okolicy wraz z franciszkanami, którzy nieśli obraz Matki Bożej, uciekając przed Turkami,
schroniła się w twierdzy położonej nad miastem. 14 sierpnia 10-tysięczna armia turecka ruszyła do ataku. Po trzech godzinach oblężenia, podczas których franciszkanie wraz z wiernymi modlili się przed obrazem, armia niespodziewanie zaczęła się wycofywać. Ostatni żołnierze tureccy opuścili teren 15 sierpnia. Świadkowie tego wydarzenia twierdzili, że żołnierzom ukazała się biała postać kobiety, od której biła światłość. Do dziś wszyscy są zgodni, że to właśnie dzięki pomocy Matki Bożej pokonano Turków. Na pamiątkę tego wydarzenia co roku w tym dniu organizowany jest sławny turniej rycerski Sinjska alka.
Sanktuarium zostało odnowione w 1721 roku. Dzisiejszy jego wystrój pochodzi z 1771 roku,
kiedy to budynek został odbudowany po trzęsieniu ziemi. Główne pielgrzymki przybywają tu na Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny. Wielu pielgrzymów przybywa pieszo, niektórzy nawet boso. Odnotowano wiele świadectw ludzi, którzy twierdzą, że Matka Boża Sinjska pomogła im
oraz przyczyniła się do cudownych uzdrowień.