KSIĄŻNICA ZAMOJSKA IM. STANISŁAWA KOSTKI ZAMOJSKIEGO

W piątek 08. lutego 2013 r. wybraliśmy się do Zamościa do stolicy naszego dawnego województwa.

Udaliśmy się tam ponieważ mieliśmy do odebrania publikacje regionalne przygotowane przez Zamojską Książnicę.
Pod koniec stycznia zwróciliśmy się do Pani Danuty Reginy Kawałko Dyrektora Książnicy Zamojskiej im. Stanisława Kostki Zamojskiego z prośbą o pozyskanie dla naszej biblioteki książek regionalnych dotyczących Zamościa i Zamojsczyzny.
Odpowiadając na moją prośbę Pani Dyrektor poleciła przygotować pozycję, które biblioteka posiadała jako dublety.
Książnica Zamojska przekazała nam nieodpłatnie 67 pozycji . Są to wydawnictwa regionalne dotyczące Zamościa i Zamojszczyzny z różnych dziedzin. Jest poezja, historia, ochrona przyrody, turystyka, dzieje roztoczańskich miejscowości, publikacje diecezji zamojsko-lubaczowskiej i inne nie mniej ciekawe opracowania.
Bardzo cieszymy się z publikacji wydanych przez Książnicę dotyczące m.in. Jubileuszu 90-lecia Biblioteki Publicznej w Zamościu.
Swego czasu byłem poprzez pracę związany z Wojewódzką Biblioteką Publiczną, tam też kończyłem 2 letnie Studium Bibliotekarskie na którym wykładał bardzo lubiany przez absolwentów Pan Józef Andrzej Misiura. Człowiek bardzo inteligentny i wrażliwy, poeta, który w ciekawy i przystępny sposób  wpajał nam miłość do literatury pięknej. Zmarł w 1995 roku ale pamięć o nim jest bardzo żywa do tej pory.

Biblioteka trochę na uboczu ale bardzo piękna i przestronna jest winda więc nie było problemu aby z Norbertem pojechać na pierwsze piętro, gdzie mieści się Ośrodek Czytelnictwa Osób Niepełnosprawnych, którym kieruje Pani Danuta Wójcik. Zostaliśmy poczęstowani kawą i spędziliśmy czas na miłej pogawędce. Ja z Panią Danutą udałem się do Pani Dyrektor aby podziękować jej za życzliwość i tak cenny dla nas dar. Pani Danuta Regina Kawałko jest autorem bardzo wielu publikacji o tematyce regionalnej  m.in. książki pt. „Cmentarze Zamojszczyzny” , tym bardziej miło mi było taką osobę poznać, która włożyła tak duży wkład w poznawanie i pogłębianie wiedzy o zamojskiej ziemi.

Z biblioteki udaliśmy się do Katedry Zamojskiej, gdzie spędziliśmy czas na modlitwie przed obrazem Matki Bożej Odwachowskiej.

Historia obrazu

Historia łaskami słynącego Obrazu Matki Bożej Opieki (Łaskawej) w Katedrze Zamojskiej, zwanego też Obrazem Matki Bożej Odwachowskiej, sięga II połowy XVIII wieku i wiąże się z nieznanym człowiekiem, być może z zawodu malarzem, który został posądzony o popełnienie poważnego występku i zatrzymany w wartowni garnizonowej, czyli w odwachu w Zamościu. Człowiek ten czując się czystym w obliczu Wszechstwórcy i własnego sumienia, a znalazłszy węgiel wilgotnym i ciemnym miejscu nakreślił na drzwiach swego więzienia Obraz Bogurodzicy, jako Opiekunki utrapionych. Błagał ją o ulgę w cierpieniach i wykazanie jego niewinności. Po krótkiej, ale gorącej modlitwie łańcuchy go krępujące opadły, a obraz otoczyła nagła światłość.

Wkrótce potem Obraz wycięto z drzwi wartowni i zawieszono go na zewnątrz budynku, aby zainteresowani mogli się przed nim modlić i dziękować za otrzymane łaski. Pod koniec XVIII wieku ks. kanonik Andrzej Wątróbski (+1795), czynił starania o przeniesienie Obrazu z odwachu do Kolegiaty Zamojskiej. Gdy uzyskano na to zgodę ze strony odpowiednich czynników kościelnych obraz przeniesiono uroczyście 19 lutego 1803 r. do Kolegiaty i umieszczono go w ołtarzu kaplicy od strony północnej. Przez wiele lat gorliwym opiekunem obrazu i ołtarza Matki Bożej był ks. kanonik Michał Witawski (+1812) podkustoszy Kolegiaty Zamojskiej.

Już od początku XIX wieku obraz nosił tytuł: Maryja, Matka Miłosierdzia, Opiekunka wszystkich sług swoich lub Matka Boża Odwachowska. Ozdobiony był suknią srebrno-pozłacaną oraz dwiema miedzianymi i złoconymi koronami.

Ołtarz, w którym znajdował się Obraz, miał cztery kolumny, pomiędzy którymi stały drewniane figury świętych. Początkowo było ich sześć, a potem dwie: św. Kazimierza Królewicza i św. Jadwigi Śląskiej. Wizerunek Matki Bożej był zasłaniany obrazem najpierw św. Jana Nepomucena, malowanym w 1805 r. przez Jakuba Bobrowskiego, a potem między innymi obrazem św. Franciszka Serafickiego. W zwieńczeniu ołtarza umieszczono obraz św. Antoniego Padewskiego. W pobliżu ołtarza widniał napis: Maryja Matka Miłosierdzia i opiekunka wszystkich sług swoich. W 1859 r. ołtarz został odnowiony dzięki fundacji Karola i Aleksandry Kłossowskich, aptekarzy zamojskich przy współudziale organisty Feliksa Wysockiego, co zostało upamiętnione odpowiednim napisem, na zaplecku Obrazu Matki Bożej, zachowanym do dziś. Gruntowną konserwację obrazu Najśw. Maryi Panny Łaskawej i ołtarza przeprowadzono dopiero w 1997r., pod kierunkiem mgr Krystyny Grodzickiej-Gruntowicz. Odsłonięto wtedy pierwotny wizerunek Maryi i Jezusa, wielokrotnie przemalowywany. Obraz i ołtarz po konserwacji odzyskały swoje dawne piękno.