KRĘŻNICA JARA - KOŚCIÓŁ ŚW. FLORIANA

KRĘŻNICA JARA (pow. lubelski, gm. Konopnica) - kościół pw. Św. Floriana
Pierwsza wzmianka o istnieniu parafii pochodzi z 1325 r. u historyka Jana Długosza. Opisuje on
Krężnicę, jako „wieś z kościołem parafialnym drewnianym ku czci św. Floriana”.
Relikwie św. Floriana sprowadzono z Rzymu w roku 1185. Największy rozkwit kultu tego świętego przypada na okres 1185-1253. Długosz notuje, że w 1325 r. kościół w Krężnicy już był.
Możemy na tej podstawie przyjąć jako datę powstania ostatnie lata wieku XIII lub pierwszą połowę
wieku XIV. Była ona bardzo rozległa (obecne parafie w Babinie, Czerniejowie, Niedrzwicy,
Zemborzycach, Żabiej Woli).
W czasie reformacji właściciele Krężnicy przyjęli wyznanie ewangelickie. Jako tacy nieprzychylnie byli ustosunkowani do parafialnego kościoła katolickiego. Przez pewien czas kościół był w rękach protestantów. W 1595 r. ogień zniszczył kościół z przyległymi zabudowaniami parafialnymi. Po pożarze parafia ok. 40 lat pozostawała bez kościoła (co najmniej do 1628 r.). Pozostałe po spaleniu kościoła grunta parafialne
i plac przyłączono do probostwa w Zemborzycach. Odtąd każdy z proboszczów zemborzyckich mianował się jednocześnie proboszczem krężnickim. Taki stan przetrwał nawet, gdy w Krężnicy zbudowano nowy kościół. Dokładna data erekcji kościoła jest trudna do ustalenia. Wiadomo, że w 1647 r. kościół w Krężnicy już istniał. W początkach XIX wieku majątek parafialny przeszedł na własność sióstr Wizytek z Lublina
i w ich rękach przetrwał do 1866 (tj. do kasaty majątków poduchownych i klasztornych). Zmiana ta wpłynęła korzystnie na los parafii, a zwłaszcza kościoła, który został odremontowany, a w 1855 r. benedyktowany przez ks. Kanonika Pawła Bernackiego z upoważnienia biskupa lubelskiego Pieńkowskiego. Od tego roku ksiądz przebywający przy kościele krężnickim jest wprawdzie wikariuszem kościoła filialnego, ale ma wszystkie uprawnienia proboszczowskie. W 1883 r. pożar zniszczył kościół,
a z nim wszystkie przedmioty kultu i akta. Jedyna pamiątką po tym kościele jest piękna, do dziś używana monstrancja wyobrażająca gorejące miłością Serce Pana Jezusa.
W 1885 r. wybudowano z cegły i kamienia dzisiejszy kościół konsekrowany w 1890 r. przez biskupa lubelskiego ks. Franciszka Jaczewskiego. W 1920 r. parafia została przemianowana na probostwo.
Jest to kościół neogotycki, orientowany, jednonawowy z węższym i niższym prezbiterium, eklektyczny,
nad nawą mała wieżyczka na sygnaturkę. Sklepiony jest sklepieniem kolebkowym. Przy prezbiterium od strony południowej znajduje się zakrystia.

W drewnianym ołtarzu głównym znajduje się obraz MB z dzieciątkiem (XVII w.), rzeźby, chrzcielnica (XVIII-XIX w.). Ołtarze boczne są także drewniane. Po prawej: z obrazem Niepokalanego Serca NMP
i MB Częstochowskiej, po lewej: z obrazem św. Antoniego i drugi ze św. Stanisławem Kostką.
W kościele znajdują się organy 12-głosowe z końca XIX w. oraz stacje drogi krzyżowej z 1930 r.
W czasie działań wojennych kościół nie uległ zniszczeniu. Remontu dokonano w 1969 r. oraz w 2004 r.
Przy świątyni stoi czworoboczna dzwonnica.
Dawniej parafia należała do dekanatu Chodel, następnie Bełżyce, Lublin-Podmiejski a od listopada 1982 r. do Konopnicy. Liczba wiernych wynosi 1755 osób. Archiwum zawiera akty zgonów, ślubów, chrztów
od 1826 r., inne stare dokumenty spłonęły podczas pożaru w 1883 roku.
Miejscowości wchodzące w skład parafii:
Majdan Krężnicki, Marianka, Nowiny, Osmolice II, Osmolice kolonia. 

Posługę proboszcza sprawuje urodzony w 1954 r. ks. dr Marian Bartnik, 

święcenia kapłańskie przyjął 12 czerwca 1977 r. 

Jest doktorem teologii, kanonikiem honorowym kapituły lubelskiej, 

proboszczem w Krężnicy Jarej od 1999 r. 

Jest on też egzorcystą archidiecezjalnym.

Msze o uzdrowienie i uwolnienie z wystawieniem i adoracją Najświętszego Sakramentu odbywają się każdego 13-tego dnia miesiąca od godziny 18.00

Egzorcyzmowana woda, olej, sól i kadzidło 

Wielką pomocą w zwalczaniu skutków działania demonicznego na ludzi i miejsca są sakramentalia 

w postaci wody, oleju i soli egzorcyzmowanej. Egzorcyzmu wody, soli i oleju może dokonać każdy ksiądz. 

Użycie sakramentaliów należy do kompetencji każdego kapłana. Ich moc jest uzależniona od osobistej wiary kapłana i od współpracy przyjmującego dane sakramentalium przez akty wiary, miłości i żalu. 

Moc sakramentaliów leży we wstawienniczej modlitwie Kościoła, w imieniu którego kapłan błogosławi, poświęca lub egzorcyzmuje osoby i przedmioty. 

Sakramentalia są łącznikiem między światem nadprzyrodzonym a przyrodzonym, a więc uświęcają życie człowieka. Z tego powodu są zagrożeniem dla złych duchów, a ich wartość w walce z siłami zła nie może być lekceważona. 

Pokropienie osoby opętanej wodą święconą jest aktem ofiarowania tej osoby Bogu.  

Woda święcona i egzorcyzmowana jest więc środkiem ochrony przed zasadzkami złego ducha. 

Woda święcona chroni osoby, domy, przedmioty, pozwala wyjść zwycięsko w walce przeciwko sugestiom, cierpieniom fizycznym i psychicznym, mających podłoże w złym duchu. Dlatego można ją także pić, skrapiać ciało w miejscach bolesnych oraz przedmioty powszedniego użytku. Pomaga to w neutralizowaniu znaków objawianych przez złego ducha zarówno na ciele, jak i na przedmiotach.

Szczególnym sakramentalium jest olej egzorcyzmowany. Według ks. Amortha, egzorcysty rzymskiego, 

olej ten ma właściwości usuwania z ciał różnych magicznych, zatrutych, nieczystych pokarmów, 

które znalazły się w ciele zniewolonego poprzez spożycie lub wypicie. 

Można więc używać oleju egzorcyzmowanego do przyprawiania pokarmów, gdy zachodzi podejrzenie spożycia trującego, szkodliwego lub zaczarowanego. Powoduje to szybkie wydalenie danego przedmiotu. 

Nacieranie olejem wspomaga działanie łaski w walce ze złym duchem i jego oddziaływania 

na ciało opętanego.

Egzorcyzmowana sól oddziałuje na dane miejsce poprzez rozsypanie jej w pomieszczeniach uważanych 

za skażone działaniem sił diabelskich, np. w miejscach, gdzie były wywoływane złe duchy, 

odbywały się rytuały pogańskie i spirytystyczne. Stosuje się także w ochronie domów, mieszkań, zabudowań gospodarczych oraz pól, gdy zachodzi domniemanie, że mogą być pod działaniem uroków lub klątw. 

Sól można dodać do potraw, gdy zachodzi podejrzenie zaczarowania poprzez potrawę.

Poświęcone kadzidło wykorzystuje się w specyficznych warunkach, gdy złe duchy 

obezwładniają zniewoloną osobę pozbawiając ją kontaktu z otoczeniem. 

Dym poświęconego kadzidła drażni złe duchy, co przyczynia się do ujawnienia ich obecności, a także do ich oddalenia. Pomaga kapłanowi w rozeznaniu złych duchów.

O wszystkie te sakramentalia można prosić kapłanów. Egzorcyzmu wody, soli i oleju może dokonać każdy ksiądz modlitwami z Rytuału rzymskiego.

Na podstawie: "Posługa kapłana egzorcysty" ks. Kocańdy.

Egzorcyści archidiecezjalni archidiecezji lubelskiej:
ks. infuł. Jan Pęzioł, tel. 81 882 59 68
ks. mgr lic. Józef Sarzyński, tel. 81 534 74 65
ks. dr Marian Bartnik, tel. 81 511 91 94