KSIĘŻOMIERZ - SANKTUARIUM MATKI BOŻEJ KSIĘŻOMIERSKIEJ

W niedzielę 4 maja uczestniczyliśmy w promocji książki
pt. "Dzieje Księżomierzy - zarys historii wsi i kultu 
Matki Bożej Księżomierskiej"wydanej przez Wydawnictwo Norbertinum.
O godz. 11.30 rozpoczęła się Msza św. w kościele parafialnym 
w Księżomierzy,po której odbyło się spotkaniez autorami książki. 
Trudu napisania historii wsii księżomierskiego sanktuarium podjęli się 
ks. Andrzej Woch, Pani Anna Potockai Pani Agnieszka Tudurek-Kuleta.
Na spotkaniu autorzy wygłosili krótkie przemówienia a rada parafialna
w podziękowaniu za trud włożony w przygotowanie tej publikacji 
wręczyłaautorom bukiety kwiatów. Zainteresowanie tą pozycją 
było bardzo duże, kościół był wypełniony po brzegi. 

Na zakończenie spotkania każdy otrzymał po 1 egzemplarzu 
tej książki. My również otrzymaliśmy taki egzemplarz z podpisami 
wszystkich, którzy to dzieło stworzyli.

Obraz Matki Bożej Księżomierskiej

Wizerunek Matki Bożej Księżomierskiej należy do grupy znanych w Polsce i popularnych kopii obrazu Najświętszej Maryi Panny zwanego "Salus Populi Romani", znajdującego się w rzymskiej bazylice
Santa Maria Maggiore. Tego typu obrazy pojawiły się w Polsce najpierw w Krakowie
pod koniec XVI w. i stały się bardzo popularne w czasie następnych trzech wieków w całym kraju.
Obraz Matki Bożej Księżomierskiej wyraźnie nawiązuje do swego rzymskiego oryginału przez sposób przedstawienia Maryi i Dzieciątka. Jest to obraz olejny na lnianym płótnie o wymiarach 91 x 133 cm.
Autor obrazu nie jest znany. Trudno jest także dokładnie określić czas jego powstania.
Technika malowania farbami olejnymi na płótnie, pochodzenie obrazu z Krakowa, wyraźne elementy właściwe rzymskiemu wizerunkowi Matki Bożej oraz tradycja, przemawiają za tym, że obraz Matki Bożej Księżomierskiej pochodzi z początku XVII wieku.
Na obrazie Matka Boża przedstawiona jest frontalnie w ujęciu do pasa. Na lewym ręku trzyma Dzieciątko Jezus. Ubrana jest w suknię koloru czerwonego. Okrywający głowę niebieski płaszcz wykończony jest ozdobną lamówką. Dzieciątko Jezus ubrane jest w długą sukienkę w kolorze ugru, która pod szyją wykończona jest także ozdobną lamówką. Matka Boża ma ręce złożone przed sobą a Jej twarz zwrócona jest wprost na widza. Prawa ręka Dzieciątka wysunięta jest dłonią do przodu w geście błogosławieństwa.
W lewym ręku Dzieciątko trzyma zamkniętą księgę. Na obraz nałożona jest srebrna sukienka i korony podtrzymywane przez aniołów. W czasie dokumentacji konserwatorskiej w 1986 r. ustalono, że obraz
był już kiedyś konserwowany. Dokonano wtedy jego zdublowania na klajster stosując lniane płótno, naklejono na drewniane podobrazie i przybito do lica obrazu gwoździami. Prawdopodobnie także wtedy całą powierzchnię obrazu przemalowano po formie w podobnym kolorycie jak pierwotna kompozycja.
W czasie dokonanej ostatnio konserwacji (1986-1987) obraz został odnowiony i wzmocniony.
Z twarzy Matki Bożej i Dzieciątka oraz ich rąk usunięto przemalowanie. Obraz naciągnięto na nowe krosno
 i zawerniksowano. Cały obraz zabezpieczono pastą woskową. Wiernym modlącym się przed cudownym obrazem Matki Bożej wskazuje Ona na trzymanego na ręku Jezusa, Swego Syna. Jej wielkość i godność wynika z faktu, że Bóg wybrał Ją na Matkę Zbawiciela. Boże Macierzyństwo Maryi daje jej wyjątkowe miejsce wśród wszystkich stworzeń a dla wierzących jest podstawą wiary w jej orędownictwo
i wstawiennictwo u Swego Syna.

 Początki kultu Matki Bożej Księżomierskiej to legenda o pojawieniu się na łące w Księżomierzu, 

siedzącej na kamieniu, płaczącej Matki Boskiej. Było to na początku XVII stulecia. 

Miejsce to nazwano później „Zjawieniem” i zaczęto traktować jako cudowne. 

Podobno sama Bogarodzica wskazała plac pod zabudowę świątyni, kiedy to w jedną noc 

całe pole pokryło się kwiatami. Od tego czasu zaczął rozwijać się ruch pielgrzymkowy. 

Dowodem na otrzymane łaski są liczne wota przechowywane w kościelnym archiwum. 

Odprawiane są też odpusty: 8 września – Narodzenie NMP, a w pierwszą niedzielę lipca 

– Nawiedzenie NMP.

Źródła podają też jakoby w XVIII w. dokonał się kolejny cud. Stało się to w czasie próby przewiezienia obrazu do innej parafii, kiedy to zaprzęgnięte do wozu woły nagle zatrzymały się w połowie drogi.
Obraz nagle zniknął, po czym zmaterializował się na rosnącej nieopodal lipie.

Wydarzeniem, które głęboko wstrząsnęło całą parafią księżomierską , było włamanie się do kościoła
w nocy z 15 na 16 maja 1984, wtedy dokonano kradzieży srebrnej sukienki Matki Bożej i koron.
Sprawców dotąd nie udało się odnaleść, ani też odzyskać skradzionych przedmiotów.
W nocy z 4 na 5 maja 1996 r. zabytkowy kościół uległ niemal całkowitemu spaleniu,
niewiele udało się uratować. Spłonął też obraz Matki Bożej Księżomierskiej.
W rok po pożarze kościół został odbudowany, a utracony obraz zastąpiony przez replikę namalowaną
przez Andrzeja Boruckiego z Łęczycy. 20 kwietnia 2010 r., abp Józef Życiński podniósł świątynię
do rangi sanktuarium.