SANKTUARIA MARYJNE EUROPY - CZECHY

Pribram (Przybram) - Święta Góra (Czechy)
Svatá Hora (Święta Góra) jest najbardziej znanym sanktuarium maryjnym 

w Czechach. Była określana jako duchowe serce Czech. 

Wczesnobarokowy kompleks budynków, sprawiających wrażenie 

grodu obronnego, wznosi się nad starym górniczym miastem 

Příbram (Przybram). Pierwsze zapisy o kaplicy pochodzą z XVII w. 

Istnieje kilka legend mówiących o czasie jej powstania 
i o budowniczych. Również figura Maryi Panny ze Świętej Góry otoczona 
jest legendami. Arcybiskup Arnost z Pardubic umieścił ją w kaplicy 
swojego zameczku. W czasie wojen husyckich rzeźbę prawdopodobnie 
ukryto w kopalni, potem znajdowała się w kościele św. Jakuba 
i w kościele szpitalnym św. Jana Ewangelisty. 
Górnicy przenieśli figurę Matki Bożej do kapliczki na Świętej Górze 
i umieścili ją w bocznym ołtarzu. 

Cudowna figura jest z pewnością gotycka, ale jej dokładniejsze 
datowanie jest utrudnione. 

Jest prawdopodobnie wykonana przez miejscowego artystę. 
Opiekunami kapliczki, na zlecenie miasta, byli pustelnicy mieszkający 

na wzgórzu. Byli oni katolikami i utrakwistami. 
Od niepamiętnych czasów, aż do wojny trzydziestoletniej 
corocznie przychodziła tu procesja.
W 1631 r. wojska saskie sprofanowały Świętą Górę. 

Przed ogniem ocalały jedynie figury na ołtarzach. 

W czerwcu 1632 r. wydarzył się cud - niewidomy Jan Procházka 
z Pragi po kilku dniach ustawicznych modlitw do Maryi odzyskał wzrok. 

Wydarzenie to obudziło nadzieję w narodzie nękanym wojną. 

Cud ten stał się przełomowym wydarzeniem w historii sanktuarium. 

W 1634 r. hołd Maryi oddał cesarz Ferdynand II. 

Po tej wizycie okoliczna szlachta odnowiła 

kapliczkę i otoczyła ją opieką. 24.08.1647 r. opiekę nad Świętą Górą 

objęli jezuici. 

Po zakończeniu wojny w 1648 r. zaczęła wzrastać liczba pielgrzymów.
W 1660 r. jezuici rozpoczynają dzieło budowy imponującego 

zespołu sakralnego. Pozyskują wielu fundatorów. 27.08.1673 r. 

poświęcono świątynię. Z przerwami rozbudowę kontynuowano 

do XVIII w. Święta Góra, ozdobiona dziełami wielu cenionych artystów, 

sprowadzała pielgrzymów nawet z odległych krajów. 

Zapisano ponad tysiąc cudów za wstawiennictwem Maryi. 

Figurkę ubierano w cenne szaty. W 1723 r. z darów zrobiono złoty 

bogato zdobiony pancerz. Figurkę ustawiono na ołtarzu głównym 

w całości wykonanym ze srebra. 22.06.1732 r. dokonano koronacji 

Marii Panny Świętogórskiej, Królowej Gór Srebrnych. 

Kościół, mimo powiększenia kosztem urody, stał się za mały. 

Plany przebudowy zniweczyła likwidacja zakonu jezuitów 

w 1773 r. Sanktuarium zubożało. W 1861 r. przybyli tu ojcowie 
redemptoryści. W 1903 r. wyremontowano kościół. W 1905 r. 
podwyższono świątynię na Świętej Górze do rangi 
bazyliki mniejszej. 
Redemptoryści, z korzyścią dla sanktuarium, pracowali tu do 1950 r. 
Powrócili w 1990 r. i kontynuują dzieło rozbudowy sanktuarium.