SANKTUARIA MARYJNE EUROPY - WIELKA BRYTANIA

Matka Boża z Walsingham (Anglia)

Pomimo, że Sanktuarium Matki Bożej z Walsingham pochodzi 

już z okresu średniowiecza, rok 1997 naznaczył 100-lecie powrotu 

do kultu maryjnego w tym znanym centrum maryjnym Walsingham, 

położonym w hrabstwie Norfolk w Anglii. 

„Angielski Nazaret” jest świętym miejscem uznanym 

i bardzo cenionym przez chrześcijan kraju. 

Według podania, fundatorką sanktuarium była bogata wdowa, 

pochodzenia szlacheckiego, Richelda z Faverces (1061 r.)
Manuskrypt z XV w. opisuje " balladę z Walsingham " i tłumaczy 

jak ta szlachetna wdowa chciała uhonorować Matkę Bożą. 

Miała ona we śnie wizję Świętej Dziewicy, która jej ukazała 

Święty Dom nazaretański, wyrażając pragnienie, by zbudowano kaplicę 

ku Jej czci, tych samych rozmiarów. 

Najświętsza Panna powiedziała jej również, że w tym miejscu 

lud będzie celebrował Zwiastowanie, źródło odkupienia ludzkości 

i znajdzie w tym pomoc we wszystkich potrzebach. 

Richelda miała tę wizję trzykrotnie i każdorazowo 

ta prośba była do niej skierowana. 

Będąc przekonana o prawdziwości przekazu, postanowiła 

wykonać polecenie Matki Bożej. 

Jednakże rozmiary relatywne tej konstrukcji, wydawały się jej, 

jak i konstruktorom niejasne. 

Widząc, że projekt nie posuwa się do przodu, spędziła noc na modlitwie. 

Jej błagania otrzymały natychmiastową odpowiedź, gdyż Matka Boża spowodowała, że aniołowie ukończyli budowę na miejscu, ktόre Ona wybrała, około 200 stóp od miejsca gdzie pracowali robotnicy. 

Historyczna bazylika Walsingham została wzniesiona w XV i XVI w.

Przedmiotem kultu w sanktuarium była drewniana figura ukoronowanej Matki Bożej, siedzącej na tronie 
z Dzieciątkiem Jezus na lewym kolanie i lilią w prawej ręce. Stopy Maryi opierały na drogocennym kamieniu, wyrzeźbionym w kształcie głowy węża. Natomiast Pan Jezus w jednej ręce trzymał księgę Ewangelii, 
a drugą wyciągał w kierunku berła. Statua wielkosci ok. 50 cm nie wyróżniała się zbyt artystycznym wykonaniem. Wyrzeźniona w kawałku drewna, była bardzo kolorowo pomalowana. 
Od początku słynęła wielkimi łaskami. Pochodzenie cudownej figury nie jest wiadome. 

Rozkwit sanktuarium trwał do lat trzydziestych XVI w. W czasie reformacji, za czasów panowania

 Henryka VIII, gdy rozpoczęły się prześladowania Kościoła katolickiego, w Walsingham, tak jak 

i w innych miejscach na Wyspach Brytyjskich, przeprowadzono likwidację klasztorów i konfiskatę ich dóbr. Wszystkie dobra kościelne w Walsingham i okolicy uległy całkowitemu zniszczeniu. 

Ocalała tylko Slipper Chapel, którą przez wieki zmieniano kolejno na kuźnię, przytułek dla biednych,

 a w końcu na oborę dla krów i stodołę. Kaplica przez długie wieki musiała czekać na pełne odrodzenie się dawnych tradycji pątniczych. Natomiast łaskami słynącą figurę Matki Bożej w 1538 r. wywieziono 

do Londynu i najpierw obrabowano z drogocennych kamieni, a potem porąbano i spalono.

Odrodzenie kultu nastąpiło dopiero pod koniec XIX w. W 1897 r. papież Leon XIII pozwolił 

na wznowienie kultu Matki Bożej z Walsingham i osobiście poświęcił nową statuę, przypominającą 

swym wyglądem oryginał, a także poświęcił nową kaplicę pierwowzoru w kościele 

Zwiastowania Pańskiego w King’s Lynn, leżącym nieopodal Walsingham

 Mniej więcej w tym samym czasie, w 1896 r., anglikanka Charlotte Pearson Boyd, zakupiła dawną 
Slipper Chapel. Kompletnie zdewastowaną kaplicę odnowiła i po przejściu na katolicyzm, oddała w ręce benedyktynów. Pierwsza pielgrzymka, po blisko czterowiekowej przerwie, przybyła tam 20 sierpnia 1897 r.  Zaczęto czynić coraz więcej planów rozwinięcia dawnej świetności tego miejsca. 
W końcu plany te zostały zrealizowane w 1934 r. Dnia 19 sierpnia przybyli do Walsingham angielscy 
biskupi Anglii i Walii. Wizycie towarzyszło ok. 10 tys. wiernych. 
Od tego czasu kaplica stała się narodowym katolickim sanktuarium maryjnym Wielkiej Brytanii. 
Obecnie w Slipper Chapel znajduje się kamienna statua Maryi, wykonana przez Marcela Boarbeau 
i ukoronowana przez papieskiego reprezentanta abp. O’Hara w święto Zwiastowania w 1954 r. 
W czasie wizyty Jana Pawła II w Wielkiej Brytanii w 1982 r. figurę przywieziono do Londynu, 
by mogła być pobłogosławiona przez Papieża.