SANKTUARIA MARYJNE EUROPY - NIEMCY

 PASSAU - NIEMCY - BAWARIA

Miasto biskupie Passau jest od dawna centrum życia religijnego dla Bawarii i Austrii. 

W 1611 r. biskup arcyksiążę Leopold przeniósł z Austrii do swego miasta rezydencjalnego 

obraz Matki Bożej z czule obejmującym ją Dzieciątkiem, dzieło Łucasza Cranacha starszego, 

jednego z najwybitniejszych malarzy niemieckich, wykonane zapewne po roku 1537.

Znakomite malowidło spodobało się dziekanowi katedry w Passau, Margrabiemu baronowi von Schwendi. Dlatego polecił wykonać dla siebie dwie kopie i jedną z nich umieścił w drewnianej kaplicy 

na terenie swego ogrodu u stóp dzisiejszej góry Mariahilf. Po serii objawień Matki Bożej zdecydował się 

w 1622 r. przenieść kaplicę z obrazem na górę i udostępnić ją dla wszystkich wiernych. 

Ze względu na duży napływ pielgrzymów musiał on już w 1624 r. rozpocząć budowę kościoła, 

która trwała do 1627 r. Budowniczym był mistrz Francesco Garbanino, zapewne z kręgu artystów messyńskich, którzy wtedy przynosili do Bawarii barokową sztukę. Ten nowy kościół szybko stał się ulubionym sanktuarium, które od 1631 r. było obsługiwane przez kapucynów z sąsiedniego hospicjum 

i z klasztoru w Passau. Oni to uczynili Mariahilf centrum pielgrzymkowym dla środkowej i południowo-wschodniej Europy, zwłaszcza – dzięki wzywaniu Matki Bożej pod tym imieniem podczas odsieczy Wiedeńskiej w 1683 r.

Mariahilf stała się istotną częścią kwitnącego kultu maryjnego okresu baroku. Powstały setki siostrzanych sanktuariów, przede wszystkim Amberg/Oberpfalz (Górny Palatynat), Innsbruck (tam znajduje się oryginał obrazu M.B. Łukasza Cranacha), Wiedeń i Monachium.
Mimo, że wezwanie “Mariahilf” (Maryjo pomóż!) w czasie obrony przed nawałnicą turecką szczególnie często było używane a także Marcus Aviano, kapucyński kaznodzieja ludowy, oddał tę batalię
pod jej opiekę, takie zwracanie się do Matki Bożej zawsze pozostało nacechowane problemami ludzkiej egzystencji. Potwierdzają to niezliczone relacje o cudach, wota i pieśni, które zostały spisane przez
Prokop z Templin, poety maryjnego Zakonu Kapucynów. Stąd ludzie wszystkich warstw społecznych
i z różnych regionów, w licznych grupach pielgrzymowały do Mariahilf, do czasu aż po upływie półtora wieku (150 lat) w okresie oświecenia i sekularyzacji, kiedy to pielgrzymki zostały ograniczone,
a w końcu praktycznie zlikwidowane.

Duch katolickiej reformy w Bawarii mógł – po upływie 30-tu lat (od 1830) ponownie ożywić pielgrzymki, ale zasadniczo tylko pielgrzymki z diecezji Passau i z pobliskiej Austrii. Do dziś przybywają regularnie pielgrzymki i procesje do Mariahilf.

Nieodłącznym elementem sanktuarium są tzw. schody pielgrzymie.
Modląc się na różańcu, wierni wchodzą po każdej perełce różańca stopniowo w górę aż do samego kościoła. W latach 1631-1803 oraz 1890-2002 sanktuarium było pod opieką OO. Kapucynów.
Od roku 2002 przeszło ono pod zarząd Zakonu Paulinów.