niedziela, 26 stycznia 2014

SANKTUARIA MARYJNE EUROPY - UKRAINA

Sanktuarium maryjne w Zarwanicy (ukr.: Зарваниця, Zarwanycja)

Українська греко-католицька Храм чудотворної ікониБожої Матері Монастир ордена Святого Феодора Студита
Зарвани́ця, Тернопіль, Україна

Ukraińskie Grekokatolickie Sanktuarium cudotwórczej ikony Matki Bożej
Klasztor Zakonu św. Teodora Studyty - Zarwanica, Tarnopol, Ukraina

Położona na Zachodnim Podolu w rejonie trembowelskim, obwodu tarnopolskiego mała wieś Zarwanica, stała się ośrodkiem kultu maryjnego już w XIII w. Według przekazów, w 1240 r. trafił tu mnich uciekający ze zrujnowanego i spalonego przez Mongołów Kijowa. Ujrzał we śnie Matkę Bożą, a gdy się obudził, zobaczył ikonę Panny Maryi z małym Jezusem. Mnich zbudował dla ikony kapliczkę. 
Przy niej wytrysnęło źródełko, którego woda miała wartości lecznicze i szybko uznano je za cudowne.
Według współczesnych badań obraz z Zarwanicy jest istotnie jednym z najstarszych
na dzisiejszej Ukrainie przedstawień Matki Bożej. Jego powstanie datuje się na XIII-XIV w.
W 1754 r. z fundacji hrabiego A. Mączyńskiego zbudowano w Zarwanicy murowaną cerkiew
Świętej Trójcy, istniejącą do dziś. W 1867 r. papież Pius IX wyraził zgodę na koronację ikony
i podniesienie świątyni, w której była czczona, do rangi sanktuarium.
Podczas I wojny światowej , kiedy na Podolu trwały ciężkie walki sama wieś Zarwanica,
jak i zabudowania sanktuarium zostały zniszczone w 1916 r. W 1922 r. sanktuarium wróciło do życia, odbudowane dzięki pomocy metropolity Szeptyckiego, który w tym samym roku odwiedził Zarwanicę.
Podkreślić trzeba, ze kult Matki Bożej Zarwanickiej łączył Polaków i Ukraińców.
Przedstawiciele obu nacji szli w pielgrzymkach na główny sierpniowy odpust Wniebowzięcia Matki Bożej. Rewanżowali się w ten sposób Ukraińcom za ich udział w pielgrzymkach pieszych do Husiatynia
na odpust św. Antoniego. O żadnych niesnaskach narodowych między obydwoma nacjami nie było
nawet mowy. Zgodne współżycie animowali księża obu obrządków.
Druga wojna światowa spowodowała znaczące ograniczenie Zarwanicy i praktykowanie kultu
Matki Bożej . W 1944r. sowieci po ponownym zajęciu Ukrainy skazali sanktuarium na Zagładę.
W 1944r. spalona została drewniana cerkiew, a dwa lata później klasztor studytów.
Zabroniono wszelkich nabożeństw na zewnątrz murowanej cerkwi. Przekształcono ją w parafialną,
a jej proboszcz musiał formalnie przystąpić do prawosławia. Cudowne źródełko ogrodzono drutem kolczastym. Zakazano też wszekich pielgrzymek do Zarwanicy. Milicja i KGB zamykały wszystkie
drogi prowadzące do miejscowości, by to wyegzekwować.
Mimo to wierni z podziemnej greckokatolickiej Cerkwi starali się nawiedzać sanktuarium,
czemu sprzyjało położenie Zarwanicy i jej oddalenie od większych ośrodków miejskich.
Nabożeństwa dla pielgrzymów odprawiano w lesie i wiejskich chatach.
Zaznaczyć trzeba, że Cudowna Ikona była zawczasu ukryta w jednej z chat i zamurowana w stropie.
W cerkwi eksponowano jej kopię. Władze rozwścieczone bezskutecznością działań, ogrodziły teren sanktuarium drutem kolczastym, zniszczyły kapliczkę przy cudownym źródełku, a je same zasypały śmieciami, a gdy i to nie pomogło, zalały betonem. Woda i tak wydobywała się na powierzchnię,
co wierni uznali za cudowne zjawisko. Nocami przekradali się przez druty kolczaste, by nabrać wody.
Jeżeli zostali przy tym złapani, w trybie administracyjnym byli zsyłani na trzymiesięczne roboty
do Kazachstanu. To jednak nikogo nie odstraszało. Po całym Podolu szedł hyr o cudownych uzdrowieniach za wstawiennictwem Matki Bożej Zarwanickiej. Doznało je wiele osób, które obmyły się wodą
pochodzącą z cudownego źródła, zdobytą z tak dużymi trudnościami.
W 1975r. w Zarwanicy powstało tajne seminarium podziemnej greckokatolickiej Cerkwi.
Działało ono w wiosce aż do pierestrojki.
W 1988r. ujawnił się biskup Pawło Wasyłyk, który zorganizował w Zarwanicy mimo ostrych protestów władz uroczyste obchody tysiąclecia Chrztu Rusi. W 1991r. w sanktuarium wyremontowano cerkiew, odbudowano kaplicę u źródła, Drogę Krzyżową, zaczęto wznosić dom rekolekcyjny, klasztor Ojców Studytów i klasztorną cerkiew.
Odzyskanie przez Ukrainę niepodległości podniosło rangę sanktuarium w Zarwanicy.
Stała się ona jednym z narodowych miejsc kultu. W 1991r. Zarwanicę odwiedził kardynał Myrosław Lubacziwski. Dwa lata później do sanktuarium przybył arcybiskup Włodymyr Sterniuk.
W sierpniu 2004r. sanktuarium w Zarwanicy nabrało jeszcze jednego wymiaru, a raczej wróciło 
do swych korzeni. Odbyła się w nim pielgrzymka pojednania polsko- ukraińskiego. 
Wzięło w niej udział ponad 200 tys. pielgrzymów z Ukrainy i Polski. 
Podczas niej zwierzchnik Cerkwi greckokatolickiej kard. Lubomyr Huzar oraz Prymas Polski 
kard. Józef Glemp modlili się o wzajemne przebaczenie. 
W Zarwanicy zaczęły też w XXI wieku dobywać się Konferencje Episkopatu Cerkwi Greckokatolickiej.

Zarwanica to obok katedry św. Jura we Lwowie najświętsze miejsce kultu grekokatolików.
To słynne miejsce kultu maryjnego zwane jest też „ukraińskim Lourdes”.







Brak komentarzy:

Prześlij komentarz